Arzu , insanın var oluşunun özüdür( Spinoza) kendi varlığını sürdürme ve onu yükseltme çabasının bilinçli ifadesine arzu, der Spinoza. Spinoza bir eksiklik olarak görmez arzuyu, arzunun kendisi onun var oluşunu ortaya koyar halihazırda. Eksikliğe yönelik ötekine yönelen çaba, arzuyu güdüler. Özne de bu nedenle ötekine yönelir.
Spinoza'nın burada arzu olarak kavramsallaştırdığı şey Freudyen psikanalizdeki dürtüyü çağrıştırıyor bana. Bu haliyle politik olarak küçük burjuva anarşizmine imkan verir sadece bana kalırsa. Lacan'ın arzu kategorizasyonu ve bunun Zizekçi yorumu toplumsal devrim teorisi zemininde bana kavramsal olarak daha zengin ve isabetli geliyor.
Modus(tavır) yalnızca insanı değil, var olan her şeyi kapsar. Her şey derken, başkasının nedeni dolayısıyla var olmuş her şey kastediliyor. İn alio, başkasının nedeniyle var olan demek nihayetinde. Causa sui salt Tanrı’ya ilişkin çünkü kelimenin gerçek anlamıyla non in alio’dur. Var olmak için başkasına gereksinim duyan ve var oluşu arzu olan moduslar, varlıklarını sürdürmek için çabada bulunur. Bu çabanın bilinçli biçimi arzu veya iştaha. Diğer canlılar da ise bu çaba sadece bilinçli bir istemle değil, arzulanan şeye bir yönelik olarak ortaya çıkar kanımca. Spinoza’nın hepsini iştah veya bilinçli arzu olarak adlandırması insan dışında diğer var olanlar da nasıl bir bilinç ifadesi olabilir, cevabını bilemiyorum ve kafamı karıştıran bir nokta.
Yorum yapabilmek için giriş yapmanız gerekmektedir.