Susmak çok zor bu devirde. Hele hele gözümüzün gördüğü her tarafta türlü türlü yalanlar, adaletsizlikler, haksızlıklar var ise... Susmak bir erdemliktir de işte susamıyor insan bazen, belki de çoğu zaman. Mecburen sesimiz de yükselir kendiliğinden, istemesek de kırabiliyoruz birilerinin kalblerini, bozulduğunu farkediyoruz dilimizin, ara sıra. Ama nihayetinde 'susmak' iyidir; susulacak yerlerde. İnşaallah şu dilimizin yönünü değiştirmeği başarırız da belâ olacak yerde, şifâ olur hepimize. Teşekkürler inceleme için. Yüreğinize sağlık. :)
Âmin Resul Bey;
"Susabilen kurtuldu."
Sizin de yüreğiniz varolsun. :)
Dilsiz şeytan olduran susmak ile fazilet olan susmayı birbirine karıştırmamak lazım.
Susmanın fazileti az ve öz konuşmanın ve dinlemeyi daha çok sevmenin izzetindendir diye düşünüyorum. :)
Teşekkür ederim kardeşim. :)
Yorum yapabilmek için giriş yapmanız gerekmektedir.