Kapılar çok gibi görünse de bana göre tek gerçek bir kapı vardır. İnsanın kendi varoluşuna açılan kapısı. Zordur bu kapıyı açmak, her yanı kilitlidir. Anahtarların biri bir dağda diğeri bir bağdadır. Aramak lazımdır tek tek... Lakin, günün birinde insan o kapıyı açacak duruma geldiğinde diğer kapılar da kendiliğinden açılmış olur. Kendi kapısının ardını görebilen insan, diğer tüm kapılara da cesaretle gider. O kapı mutluluğa da açılsa, mutsuzluğu da açılsa bir olur onun için...
Ben sizin öyle ya da böyle kendi kapısını açabilenlerden biri olduğunuzu düşünüyor, öyle hissediyorum Ferah hanım. Bunun için de gıpta ediyorum size...
Tıpkı bu yazıda da olduğu gibi, o kapıdan bize yansıyanlar inanın çok değerli...
Selam ve sevgilerimle...
Çocukluğumun kapıları, evlilik kapısı, iş kapısı mahkeme kapısı. Açılmayan kapanan kapılar , hiç bir tereddüt etmeden zamanında kapalı tuttuklarımı artık açabilmenin keyfini çıkarıyorum. Müthiş bir özgürlük duygusu yaşatıyor. Doğrudur, yanlıştır umursamadan ve kimsenin niyetini sorgulamadan. Çok teşekkür ediyorum yorumunuz için Necip bey. Birbirimize kapılarımız hiç kapanmasın inşallah.
İnşallah Ferah hanım... Sevgiyle...
Yorum yapabilmek için giriş yapmanız gerekmektedir.