Çok güzel yazmışsınız ama yabancıyı okurken aklıma bir şey takıldı . Günlerdir bu soru hakkında düşünüyorum . Marseult ' un arabı neden öldürdün sorusuna güneş vardı o yüzden diye cevap vermesi çok sıradışı yani Marseult gibi farklı bir cevaptı . Ama Marseult ' un bu cevabı vermesi ne kadar doğruydu ? Sonuçta bir insanı hayattan, çocukları varsa belki onları babalarından koparmak bu kadar kolay ve umursamaz olmayı gerçekleştirir mı? Yanı bilemiyorum o kadar takıldı ki bu soru aklıma okula giderken yoldaki insanlara , okuldayken arkadaşlarıma ve öğretmenlerime bakmaya falan başladım . El kol hareketlerine dikkat etmeye , jestlerine ve mimiklerine bir anlam vermeye başladım gibi oldum
Teşekkür ederim öncelikle
Marseult yanlışlıkla öldürdüğü için rahat. Ve aslında tabii ki bu kadar kolay olmamalı. Ama kitap boyunca yaptığı hiçbir şey normal değil zaten o yüzden çok da şaşırtmadı beni. Eğer durduk yere öldürse evet o zaman daha bir garip gelirdi.
Yanı bilemiyorum . Daha da ilginci Marseult ' u bu durumlarda suçlarken insan vicdan azabı çekiyor, bunu kitabın diline mi bağlamak gerekir onu da bilemiyorum . Yanı 12 yaşındayım ve bir kitap için bu kadar düşündüğümü hiç hatırlamıyorum
Çok kafa yorma :))
Varoluşculuk yazarlarının genel dili böyledir.
Burda suçlayamıyoruz ama yaşamımızda biri böyle bir şey yapsa empati kurarak onun cezasını hafifletemeyiz. Kitap bize empati kurduruyor :)
Doğal değil çünkü Mersault gibi her şeyi boşvermiş bir insan bulmak zor :)
Onu öldürmeye çalıştı
Mersault da karşısını almak için onu öldürdü
Tüm mermileri boşalttı
Kendisi de söylüyor sanki 4 kez aldım canını diye
Ani olarak refleks gibi düşün :)
Çok sağolun . Umarım ben de bir gün sizin gibi birilerinin sorularına yanıt verebilirim
Evet ama üst üste nefretle sıktı , ayrıca arabın bir suçu yoktu bence onu öldürmeye çalışmadı
O öyle düşündü ama :)
Rica ederim canım. Daha 12 yaşında şimdiden bu kadar meraklıysan kitaplara gelecekte çok daha başarılı olacaksın :)
Bence kafa yormak gerek , asıl o zaman anlayabiliyoruz
Mersaultun karakterini göz önüne alırsak çok da şaşılacak bir durum değil
Bilerek yapmadığına inanıyor ve bu yüzden rahat
Annesinin yasında o gün çok yorgundum diye üzülmemesine maazeret getiren bir adamdan beklenen hareket :)
Duygusuz mu oluyor o zaman , bilmem ama Marseult defalarca anlaşılması gereken bir karekter, sanki her adımında ölmeye meyilli . Sanki her an ölmeyi seçebilen ilginç bir adam , karasız , umursamaz , ikilimde biri ama daha da önemlisi farklı düşünen biri
Duygusuz ve ölüm dahi hiçbir şeyi önemsemeyen
Varoluşculuk felsefesi hakkında biraz araştırma yaparsan daha iyi anlarsın :)
Varoluşçular hayattan beklentileri yok ölüm zaten gelecek ama yine de hayatta hiçbir şeyden eğlencelerinden geri kalmazlar.
Mersault da gördüğün gibi duygusuz ama aslında her şeyi yapıyor.
Evlilik dahi onun için çok önemsiz
Kitabı okuyunca mersaulta acıyoruz ama dediğim gibi günlğk hayatımızda böyle biriyle karşılaşsak kesinlikle acıma duygusu olmaz :)
Evet yaptım , hatta albert camusu da araştırdım , trafik kazasıyla ölüşünü , kitaplarını ...
Ama insana ilginç geliyor sizde takdir edersiniz ki . Sonuçta hiç kimsenin annesi her şey boş , yemekte yeme suda içme nasıl olsa her şey akışında diye söylememiştir
Aksine mersault her şeyi yapıyor. Hiçbir şeyden geri kalmıyor. Ama önemsemiyor
Böyle insan profili biraz distopik
Hepimizin kaygıları var
Mersault gibi birisi samanlıkta iyne gibi
Bilmem , belki gerçekten de dünyanım bir yerlerinde bu düşünceyle yaşayan ve toplumdan köşe bucak kaçan Marseult gibi birine rastlasaydık severdik onu . En azından kendisiyle mahkeme salonuna kadar sohbet eden biri olurduk belki . Az da olsa onu görmeye gelidik, ona acırken kendimize de acırdık
Bizde o samanı tutuşturan kibrit parçası oluyoruz o zaman
Ben öyle biri olsa ona acıyacağımızı hiç sanmam
Kimse bir katile ya da annesine ağlamayan bir insana
Ne olursa olsun acımaz :)
Sadede kitabı okurken yaparız empatiyi
Gerçek hayata taşımak zor
Aksine insan her şeye alışır , niye annesinin ölümüne üzülmeyin birine de alışmayalım ya da neden o kişi rüyalarımızı süslemesin . Albert camus ' ta kitabında insan her şeye eninde sonunda alışır demiyor muydu
Annesinin ölümüne üzülmemek...
belki Marseult her ne kadar çoğu okur hikayesinin mahkeme salonunda başladığını söylesede belki de hikayesi çok daha önce başlamıştı , çok daha önceden isyanı vardı
Annenin yokluğuna alışmak başka
Öldüğü gün bile yasını tutmamak başka :)
Yaşadıkca öğreneceksin canım
Büyüdükce daha da oturacak taşlar yerine☺️
Evet ama ben kitapta Marseult ' un böyle yapmasını yanlış bulmadım . Allahtan annem yaşıyor çok şükür
Kitap okurken fikir bildirmek empati kurmak çok kolay
Ama onu hayata taşımak zor :)
Allah uzun ömür versin❤️
insan albert camus ile bir maç yapıp hey dostum hâlâ varoluşçumusun demek istiyor
Fıkır bildirmek , empati kurmak . Elbette ki bunu gerçek hayata geçirmek zor ama ben eminim Marseult un bu hayatta bir çok yoldaşı var
O zaman bize Marseult a sütlü köpüklü bir kahve verip sohbet etmek kalıyor
hala böyle misin , yine yaşasaydın ne yapardın diye
Marseult isyan eden biri ama bundan çok cesaretine daha hayranlık duyuyorum . Her ne kadar umursamaz olsa bile kalabalığın dışına çıkmak , tekrarlanan bir yalana inanmamak ya sa karşı çıkmak zor bir şey
Çok sağolun
Yorum yapabilmek için giriş yapmanız gerekmektedir.