"şu dünyayı tanrı yarattıysa, onun yerinde olmak istemem doğrusu. çünkü, dünyanın sefaleti yüreğimi parçalar.yaratıcı bir ruh düşünülürse, yarattığı şeyi göstererek ona şöyle bağırmak hakkımızdır: bunca mutsuzluğu ve bu üzüntüyü ortaya çıkarmak uğruna, hiçliğin sessizliğini ve kıpırdamazlığını bozmaya nasıl kalkıştın?" Sonunda hiçliğin mutlu sessizliği emaneti olan bu varoluşa tekrar egemen olacaksa sonu da kendi bildiği şekilde yapması çok doğal değil mi? ^^
Tabii ki öyle. "Hiçliğin mutlu sessizliği" Yan yana duran ne güzel üç kelime, değil mi? :) Seni görmek çok güzel. Kaybolup gitmelerine alıştık gerçi :)
Yorum yapabilmek için giriş yapmanız gerekmektedir.