31. sone
"Ölüp gitti sanarak özlediğim tüm dostlar
Senin güzel göğsünde bir araya geldiler:
Orda hem aşk, hem aşkın her varlığı hükümdar,
Hem de toprağa düştü sandığım sevgililer.
Yürekten inandığım sevgi, gözümden çaldı
Yalvaran yaşlarımı nice cenazelerde
Ve ölülerin hakkı diyerek haraç aldı,
Ama, bak, onlar sende kaldılar göçseler de.
Sen gömülü sevginin yaşadığı mezarsın.
Yitirdiğim dostlardan kalma andaçlar orda,
Benden ne aldılarsa hep senin olsun varsın:
Artık yalnız senindir neler varsa onlarda.
Sevdiğim görüntüler, işte gördüm, hep sende,
Hepsi birleşmiş sende; hepten seninim ben de."
Egon Schiele sanatçılığının yanında bence bir düşünürdü de, yani le penseur'dı. Böyle dahi sanatçılarla tanıştıkça bende şöyle bir duygu oluşuyor, onların sanatına bakınca sanki içimden bir şeyler çekiliyor ve Egon'un içinde tekrar dönüşüp bana geri yansıyor. Sanat en iyi aynadır işte bu yüzden. Egon Schiele tablolarını icra ederken bilinçli olarak anatomik hatalar yapmıştır ki, insanların sevdiği görüntülerin nasıl da farklılaşabildiğini kanıtlayabilsin diye. Anatomik olarak pek çok hatamız var işte bu dünyada bizim de. Belki de en büyük hatamız sevgiydi ve bu sonenin anatomisindeki en büyük hata da yine o kişiyi sevmiş olmamızdır bence.
Bu yorum görüntülenemiyor
Sen gömülü sevginin yaşadığı mezarsın. Teşekkürler değerli yorumun için , Schiele ile Penseur bağlantın çok yerinde olmuş :)
Bu yorum görüntülenemiyor
Yorum yapabilmek için giriş yapmanız gerekmektedir.