Serinin tüm kitaplarını okudum ve bazı şeyler gözüme çarptığı için yazmak durumunda kaldım. Kitaptaki tüm karakterler sanki bi karaktermiş de üstüne hafif eklemeler yapılmış gibi sanki hepsi aynı karakterin ya daha neşelisi ya daha duygusalı, çılgını, ruhsuzu vs. gibi ama bakınca hepsi aynı gibi. Mesela kitapta var olan çocuk karakter asla bi çocuk olamamış o da aynı karakteri sergiliyor ve karakter tekelde devam ediyor. Bunun dışında kitabı ağzından dinlediğimiz karakteri birazda konuşmak istiyorum kızımız her şeyden AMA HERŞEYDEN bir bunalım çıkarma derdinde gülüyorlar hemen depresyon moduna giriyor oyun oynanıyor aynı yemek yeniyor aynı birine nasılsın derken bile aynı hep depresif bi düşüncelere girme telaşında sanki iki saniye gülünce karakterin çizgisi bozuluyormuş gibi. Bunun dışında her kitabın neden 700’er sayfa olduğunu asla anlayamadım çünkü üç kitabı 300-400 sayfada anlatabilirdi yazar ama yaydıkça yaymış. Hatta sırf 700 olsun diye ilk kitaptan itibaren küçülerek karınca duasına dönen bi yazı boyutunda var seride. Yazarın Öznur Yıldırım’ın kaleminden etkilenmesi gibi görünen bir durum var ve bu bu seri dışındaki de tüm kitaplarına yansımış durumda. Ve kitapta o kadar çok ölüm, ceset, cinayet, küf, çürümek vs. gibi kelimeler o kadar çok kullanılmış ki insan çok bunalıyor. Bunun dışında okunamaz mı her insanın kendi zevki farklıdır ama bana cidden seri bitene kadar bunaltı geldi. Okumaya başladığım her seriyi bitirme gibi bi zorunlulağa sokmaktan kendimi men edebilsem keşke.
