Ey yanlızık! Ey benim yurdum olan yalnızlık! Ne kadar da mutlu edici ve sevecen konuşmakta benimle sesin!
Birbirimize soru sormuyoruz, birbirimizden yakınmıyoruz, birlikte açık kapılardan açıkça geçip gidiyoruz.
Çünkü sende her şey apaçık ve aydınlık; ve burada saatler de parmak uçlarının hafifliğiyle koşuşmaktalar. Çünkü karanlıkta zaman, insana ışıkta olduğundan daha ağır gelir.