Sana vaat edeceğim yarınım, geleceğim yok Sin! Aslında bugünü bile vaat edemiyorum. Verebileceğim hiçbir şey yok. Buna rağmen seni sevmekten bir an bile vazgeçemiyorum. Olmadık yerde aklıma geliyor, yüreğime doluyorsun. Öyle ki uzakta olduğun zamanlar, ne yaptığını, ne düşündüğünü, neye üzülüp neye sevindiğini, düşünmekten alamıyorum kendimi. Bazen öyle özlüyorum ki seni. Özlemden dolayı darmadağın olacağımı, yokluğunla bir daha bir araya gelemeyeceğimi düşünüyorum. Büyük bir utançla itiraf ediyorum ki seni kıskandım. Yanımda olmadığın zamanlardan, günlerden kıskandım. Seni benden uzaklaştıran her şeyden... Sevginin zorlu mücadele gerektirdiğini yeni yeni anlıyorum. Bu mücadelenin bende nasıl sonuçlandığını şimdiden kestirmem imkansız. Fakat seni sevmekten alamıyorum kendimi. Bunun nasıl olduğunu da bilmiyorum. Birlikte geçirdiğimiz vakitleri toplarsan ne çıkar ki ortaya? Lakin hep benimleymişsin gibi, hep seninle yaşamışım gibi hayatımı öyle doldurmuşsun ki! Güneş gibi, yağmur gibi, gökyüzü gibi... Gökyüzünü nasıl sevdiğimi anlatmıştım sana. Seni düşününce aydınlık bir gökyüzü beliriyor zihnimde. Bu yüzden düşüncelerimden, yüreğimden utanmıyorum bir daha sevgiye dair cümleleri yan yana getirebilir miyim, bilmiyorum. Seni sevdiğim sürece gökyüzüm hep aydınlık masmavi olacak. Nereye gidersem gideyim,ne yaparsam yapayım seni hep gökyüzüm olarak düşleyecek ve içimde taşıyacağım. Şayet bir gün vurulup kalırsam, son anda duyacağım keder de sen olacaksın. Senden çok şey beklemiyorum inan; sadece sevdiğini,inandığını ve unutmaya çalışacağını bilsem....