Yüsra Cincik
@yusra_cincik
Hacettepe Üniversitesi - Psikolojik Danışmanlık ve Rehberlik
91 okur puanı
Haziran 2021 tarihinde katıldı
"Otobüs duraklarından cami avlularına, vitrinlerin önlerinden hastane kapılarına, birbirine sokulmuş eğreti çoğunluğun, dili ensesinden çekilmiş yüzleri, yaşamın mı ölümün mü resmidir sizce?"
"Hançer kendini kanatamaz" dedi. "Herkesin evlere çekildiği yerde, beni yolların çekiyor olması; yüreğim ağzımda çarparak seni öperken gözlerimden yaşların dökülmesi; tam da her şey bitti derken telaşla gözlerinin ışığına uzanmam; aylarca görmek istediğim insanı karşımda bulunca dönüp gitme boğuntusu; ne kadar gerekli olursa olsun herkesin yaptığı işlerden nefret etmem; dört yol ağzında durup günde beş vakit, dünyayı kendi sığlığı sanan herkese küfretme isteği; bir sevinci söylerken sesimin karaçalı gibi boğazıma takılması; aşkı ve şiiri dışlayan tüm ciddi ve önemli şeylerin hasta, hafif ve komik gelmesi..."
"Yaşamı böylesine severken, aklımın ve yüreğimin ömrüme attığı bunca düğümü kime, nasıl açıklayabilirim? Ben ZAMAN diyorum. İnsanın zaman karşısındaki küçüklüğünü, anlamsızlığını ve umarsızlığını duyuyor musun? Söyler misin, ben şimdi neyi yücelterek kendimi seveceğim, varlığıma saygı duyacağım, dünyaya tutunacağım?"
Sayfa 75Kitabı okudu
Kendimizi bağışlamazsak, hatalarımız gereksiz bir şekilde büyük bir parçamız haline gelir. Benlik algımızı sarsar hatta kim olduğumuzu bile etkiler.
Sayfa 256Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Kendinizi inşa etme işini tuğla tuğla, beceri beceri, adım adım gerçekleştirirseniz, hayatın size olağanüstü ödüller sunacağından emin olabilirsiniz.
Sayfa 239Kitabı okudu
... ama onun yalnızca canlı kalabilmek için bile bütün gücünü harcaması gerekiyordu.
Sayfa 277Kitabı okudu
Sanki bir gün dünyada, kollarında taşıdığı okul kitaplarının ağırlığı kadar ağırlığı olan bir varlık olabilecekmiş gibi, bu kalın kitaplardan gurur duyuyordu Deborah.
Sayfa 270Kitabı okudu
... bu insanlar Tanrı'nın onlara bağışladığı şeyler için hiç şükrediyor mu acaba, diye düşündü: zihinlerindeki ışık için, dostlar için, doğa yasalarına tepki olarak duyulan soğuk ve acı için, bu yasaları beklenti edinecek kadar derinlemesine kavrama yetisi için, görkemli bir ritim içinde birbirini izleyen gündüz ve gece için, yükseklere sıçrayan kıvılcımlar için, dostlar için... Yaşamlarının ne denli güzel, ne denli imrendirici olduğunu biliyor muydu bu insanlar acaba?
Sayfa 254Kitabı okudu
"İnsan, ancak belli bir nedeni varsa dünya üzerinde hak iddia etmekten vazgeçer. Böylesine büyük bir terk kararını almak için her türlü nedenin olması gerekir."
Sayfa 248Kitabı okudu
Deborah'ın insan maddesi taşısa bile, kendisiyle insan ırkının öteki üyeleri arasındaki mesafenin ona ne denli büyük geldiğini bu insanlara anlatması olanaksızdı.
Sayfa 228Kitabı okudu
"Dışarıda korkunç bir yalnızlık oluyor, hepsi bu."
Sayfa 217Kitabı okudu
Yavaş yavaş, aşama aşama, Deborah dünyadaki renkleri görmeye başladı. Ağaçların, patikaların, çitin üzerindeki kışı yansıtan gökyüzünün biçim ve renklerini gördü. Güneş battı ve çeşitli tonlardaki renkler alacakaranlığın içinde titreşmeye, Korunak'a gitgide daha çok boyut kazandırmaya başladı. Ve ağır ağır yaklaşan, bir başlangıç noktasından kaynaklanıp gelişen bir düşünceyle, ölmeyecekmiş gibi geldi Deborah'a. Ardından da, sürekli, gitgide artan bir saydamlıkla, ölmemenin ötesinde, canlı, yaşayan bir varlık olacağı düşüncesi de doğdu zihninde. Bu düşünceye merak, korku, saygı duygularıyla, büyük bir coşku ve dehşet de katışmıştı. "Ne zaman başlayacak bu?" dedi Deborah adım adım yaklaşmakta olan geceye. Sonra birden, bu sürecin çoktan başlamış olduğu duygusuna kapıldı.
Sayfa 209Kitabı okudu
Dünyada yaşayanlar için, pencerelerden içeriye gün ışığı sızıyordu, ama bu ışığın parıltısı ve sıcaklığı algılayamayacağı kadar uzaktı ona. Onu çevreleyen hava hâlâ soğuk ve karanlıktı. Acı kaynağı, etini yakan ateş değil, işte bu sonsuz yabancılaşmaydı.
Sayfa 190Kitabı okudu
Belki de Cehennem'de bile merhamet vardı.
Sayfa 180Kitabı okudu
Mary kırılan bir camın şangırtısını andıran kahkahasını attı; neşeyi hiç bilmeyen birinin neşe öykünmesiydi bu.
Sayfa 179Kitabı okudu
"Zorlu ama geçerli bir kanıt," dedi Furi. "Zaman."
Sayfa 150Kitabı okudu