"Eee?" diye başladı Atreus.
Kratos bu basit heceyle düşüncelerinden sıyırılıp oğluna baktı.
"O da ışığın içinde miydi?" diye sordu çocuk.
"Kim ışığın içinde miydi? Cadı mı?" dedi Kratos. Atreus'un öğrenmek istediğini pekala bilmesine rağmen. Amacı oğlunun dikkatini dağıtmaktı.
"Kim olduğunu biliyorsun!" dedi Atreus, sesinde bir öfke kıvılcımıyla.
Kratos o anda bir karar vermeye mecburdu. oğluna yalan mı söyleyecekti? Yoksa gerçeğin doğurması kesin zorluklarla mı yüzleşecekti?
"Hayır. Orada değildi." dedi Kratos en sonunda, kısılıp giden bir sesle. Gerçeklerden sakındığı için bir parçasıyla onu teselli etti. İçini kaplayan bir sızı dev bir yılan gibi kalbini sıkıştırdı.
Atreus'un bakışları babasının yüzünden bir an bile ayrılmadı.
"Diline hakim ol, çocuk. Yolculuğumuz bitene kadar birimizin dikkatini elden bırakmaması lazım. Sessizliğimi keder eksikliğiyle karıştırma. Nasıl yas tutmak istersen tut, beni de kendiminkiyle baş başa bırak."
Artık tamamen dolu Bifrost'la beraber bağlantı kubbesine ve seyahat odasına geri döndüklerinde Kratos feneri enerji haznesine yerleştirirken oğlu Midgard'ın rününü çizdi. Bu da diyar seyahat köprüsünü Midgar'la hizalamalarına ve Alfheim'ı geride bırakmalarına imkan tanıdı.
Reader Follow Recommendations
Arzulayan ama eylemeyen, hastalık üretir.
Bir adamın nasıl biri olduğunu anlamak istiyorsan, kendisiyle eşit olanlara değil, astlarına nasıl muamele ettiğine bak.
Tuhaftır, eğer bir şeyden korkuyorsanız ve zamanı yavaşlatmak için her şeyi vermeye hazırsanız, zaman hızlanmak gibi tatsız bir alışkanlık edinir.