yusuff
@yusufibestepe
Eğitmen
din
İstanbul
13 okur puanı
Ağustos 2022 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Birisi Yahya b. Muaz'ın (r.a) yanında
"Yine de ona (Firavun'a) söyleyeceklerinizi yumuşak bir üslupla
söyleyin." (Taha,20/44) mealindeki ayeti
okudu. Yahya b. Muaz (r.a) ayeti duyunca
ağlamaya başladı ve "Allah'ım! 'Ben ilahım
diyene merhametin bu derece ise acaba
'Sen ilahsın' diyene nice olur! dedi.
Mevlana Hazretleri de ne güzel
buyurmuş: "Sık sık yapılan
(aynı) öğütten sıkılma!
Çünkü bir çiviyi çakabilmek
için defalarca vurmak
gerekir.'
"biz hep imtihan olacağız. cevher har'da insan dar'da işlenir."
Okur Takip Önerileri
1 verene 10 veren Allah
zor gününde kardeşinin sıkıntısını giderenin sıkıntısını giderecegim diyen ALLAH
REZZAK OLAN RIZKININ GÜVENCENİN MUHAFAZA OLMANIN TEK GARANTİSİ YİNE VE SADECE ALLAH
İnsan nasıl şekillenirse dunya da o şekilde sekillenir, insan en azgın yaratıklardan daha vahşi olabilir , eğitim ve terbiye gereklidir Kuran ise insanın terbiyecisidir nitekim cahiliye devri Ömeri kızını diri diri toprağa gömerken Kuran ile şekillenen hz ömerin tek gayesi adalet ve cihanda sulh idi.
Oysa ne istese ben yapardım ve bunu çok iyi biliyordu, bense sadece bir şey istemiştim -güven bana
Gitmeyi şeçti
Bazı insanlar aldığı değeri fark edemiyor değer vereni yıpratmaktan başka bir halta yaramıyor ve herseyi oyun sanıyorlar ne acı
Düşününce onca çaba onca bekleyiş bir hiç uğruna...
Kurduğum bunca hayal durduğum salak salak beklediğim gecelere kadar herseyimden kesip yine de yetmediğim bir şey
Beni sana getirecek bir yol bulmuştum,
karanlıktan aydınlığa kavuşacaktım. Bu yolu umutla, sevinçle kazmış, kendimden bir şeyler katmıştım. Bir çırpıda yüreğimle açtığım bu yolu kapatmak, ağır ağır dönmek, vazgeçmek zor geliyor biraz, elbet yüreğim sızlıyor
Canım çok şey anlatmak istiyor ama
yorgunum. beynim yorgun, bedenim yorgun, bunca șeyi affeden kalbim bile yorgun artık. heveslerim yorgun, iyimserliğim yorgun, konuşarak anlaşmaya olan inancım bile yorgun. çok yorgunum.
Bir șeyler yapıyorum, yürüyorum, konuşuyorum, yemek yiyorum yani her zaman yaptığım işleri sürdürüyorum ama nasıl anlatsam, bir boşluk duygusu içinde. Sanki içimde derin bir hiçlik var.
"Bana tutku verecek herhangi bir şeye veya kimseye artık rastlamayacağımı biliyorum, Birisini sevmeye kalkışmak, önemli bir işe girişmek gibidir, bilirsin. Enerji, kendini veriş ve körlük ister. Hatta başlangıçta bir uçurumdan atlamak gerekir. Düşünmeye kalkarsa atlayamaz insan ve ben artık atlamayacağımı biliyorum. Bulantı