Yazarın bilgi birikimine hayran kaldığım, olayların farklı farklı karakterlerin gözünden -hatta bir atın, bir ağacın, bir ölünün gözünden- anlatıldığı, bitirir bitirmez yazarı hakkında araştırma yapmayı düşündüğüm ve sorularımın cevabını Sonsöz’de bulduğum Benim Adım Kırmızı.. Resime böylesine düşkün bir yazarın kaleminden çıkabilirdi zaten diyor insan; Nakkaşın resmi yaptığı, anlattığı, ondan mana çıkardığı kısımları okurken.. kurgu ile birlikte tarihi olaylardan faydalandığı( faydalanmaktan ziyade büyük araştırmalar ve uğraşlarla edindiği bilgiler diyebilirim sonsözden okuduğum kadarıyla) ve hatta kitaptaki en önemli karakterlerin kendi ailesinden kişiler olduğunu bilince daha da değerli geliyor kitap insana. (Aile hayatının mahrem ayrıntılarına da yer verilmiş.) Katili bulmaya çalışırken sanki biraz yolu uzatmış gibi geliyor ama resime, nakışa da merakı varsa insanın hem doyurucu hem zevkli bu kitabı kesinlikle öneririm. “Görüş açısı” tekniğiyle yazılan başka kitaplara ve tabiki Orhan Pamuk’a karşı ilgi doğdu içimde :) okuyacaklara şimdiden keyifli okumalar.
