Tarih, insan zekasının bugüne kadar yarattığı en tehlikeli meyvesidir..
Eski Dünya, Yeni Dünya, bütün akvam-ı beşer,
Kaynıyor kum gibi, tufan gibi, mahşer mahşer
Yedi iklimi cihanın duruyor karşında,
Cezaevindeki yaşam konusunda benimle aynı görüşte olmayabilirsiniz. Cezaevinde on iki yıl kalmış birinin öyküsünü dinlemiştim. Benim profesörün hastalarından biriydi. Sık sık nöbetler geliyordu. Kimi zaman karamsarlığa kapılıyor, ağlamaya başlıyordu. Bir gün intihara bile kalkışmıştı. Cezaevinde yaşamı çok kötüydü. Ama inanın, yine de kapik etmez bir yaşam değildi. Tek tanıdığı, bir örümcekle penceresinin önündeki bir ağaçmış…
Van Eck dosyayı karıştırmaya devam etti. “Profesyonel dövüşler, at yarışları ve kendine ait şans oyunları düzenliyormuşsun. Karga Kulübü’nde iki yılı aşkın süredir kat sorumlusuymuşsun. Bir bahis şirketi işleten en genç kişiymişsin ve bu zaman zarfında
şirketin kârını iki katma çıkarmışsın. Bir şantajcı...”
“Bilgi simsarlığı yaparım.”
“Bir dolandırıcı...”
“Fırsat yaratırım.”
“Bir genelev patronu ve bir katil.."
“Hayat kadınlarıyla işim olmaz. Üstelik ben bir amaç için öldürürüm.”
“Peki hangi amaçmış bu?”
“Seninkiyle aynı, tüccar. Kâr.”
“Bilgilerini nasıl topluyorsun, Bay Brekker?”
“Maymuncuk gibiyimdir.”
“Çok yetenekli bir maymuncuk olmalısın.”
“Gerçekten öyleyimdir.”
Öyle midir?
Bu memleket tablosunun müsebbibi söı/lenen yalanlar, yaşa nan ahlâk buhranıdır.
Başta siyasî yalanlar (vaadler), İktisadî yalanlar, bilimsel ya lanlar, kültürel sahtekârlıklar, dini âlet eden madrabazlıklar, ideolojik yalanlardır. Bıı yalanlar yıllar yılı sürmüş, genç ne siller zaman sonra aldatıldıklarını gayet trajik bir biçimde al gılamış, nesillerin önü tıkanmış, etrafı koyu b\r giiveıı bunalt ını sarmıştır.
Sanki İsa, yalnızca ağır hasta olunduğu zaman alınan bir ilaçmış da, yaşadığımız, iyi günler gördüğümüz, yiyip içtiğimiz, öpüştüğümüz zaman gereği olmazmış gibi...
Sayfa 292Kitabı okudu
Sanki İsa, yalnızca ağır hasta olunduğu zaman alınan bir ilaçmış da, yaşadığımız, iyi günler gördüğümüz, yiyip içtiğimiz, öpüştüğümüz zaman gereği olmazmış gibi...
Sayfa 292Kitabı okudu