‘İnsanlar bir zaman kümesi içinde sürüklenip önce yapay bir unutuşun dip akıntılarına yakalanırlar ama bu sonunda, mutlaka gerçek bir unutuşa evrilir. Çünkü hiçbir şey orada ebediyen kalmaz, her şey akıp gider.
.
Thora, August ve Hugo. Ortak noktaları Stockholm ve tarifi zor bir çekim. Birbirlerinden ne kadar farklı olduklarını önemsizleştiren büyüklükte bir çekim.
.
1993 doğumlu İsveçli yazar Johanna Hedman’ın ilk romanı Üçlü. Kendini okutan, sonunu merak ettiren bir ilişki ağını konu alıyor. Gündelik konular çoğunlukla ama üç ana karakterin de kırılmış yanlarını görüyoruz. Son sayfayı çevirince devamının eksikliğini hissettim, sanki bir bitmemişlik varmışçasına. Tanıdık geldi bana isimler, özellikle Hugo. Uyum çabalamaya çalıştıkça kabuğuna çekilmesi dokundu bana..
.
Sally Rooney’in yazım tarzıyla oldukça benzetiliyor (ki yer yer ben de Normal İnsanlar’ı anımsadım) ancak günümüzü yazmanın benzerliği olarak görüyorum ben bunu. Zamanın ruhunu yakalamak gibi. İlişkilerin karmaşıklığı,kozmopolit yapılar, her şeyin/ her duygunun çabuk tüketilmesi artık yeni gerçekliğimiz. Bunlardan nasıl kaçamıyorsak ve tam da ortasında yer alıyorsak, edebiyata yansımalarını da göreceğiz, sinemaya da, müziğe de.. Belki de yeni klasiklerimiz yüzeysel gibi görünen, basitlikten beslenen ama acımasız gerçekliklerle örtülü bu parçalar olacak..
.
Zeynep Tamer çevirisi, Hamdi Akçay kapak tasarımıyla ~
Henri de Regnier )
Ernaux’nun babasının ölümünün ardından kaleme aldığı kitap bu. 71 sayfalık bir kitapla işçi
