Zavallı Solgun Çocuk
Zavallı solgun çocuk, niçin böyle çığlık çığlığa söylüyorsun hırçın ve nobran şarkını, çatıların efendisi kediler arasında kaybolup giden şarkını? Pembe ipekten ağır perdelerini bilemediğin ilk katların pancurlarından sızamayacak ki şarkın.
Yine de söylüyorsun şarkılarını inatla, tek başına yürüyen, kimseye güvenmeyen, yaşamını kazanan bir küçük erkeğin dirençli güveniyle. Senin de bir baban oldu mu? Ya da hir yaşlı kadın oldu mu, akşam meteliksiz eve döndüğün zaman, döve döve, sana açlığını unutturan.
İşte çalışıyorsun kendi ekmeğin için: bütün gün sokaklarda ayakta, sırtında büyükler için yapılmış, üstünden dökülen soluk giysiler, boyundan büyük bir zayıflıkla, karnını doyurmak için, şarkı söylüyorsun canhıraş, kaldırırnda oynayan öteki çocuklara çevirmeden o haylaz gözlerini.
Sayfa 68 - DeyişKitabı okudu
Ben arzulu gecenin o adamıyım. Yazık! Boşa çekiyorum ülküyü çalan halatı
Bir tutam tüy söylüyor soğuk günahlarımı,
Çok usul geliyor kulağıma sesler artık!
Ve bir gün, yorgun, boş yere çekmekten bu ipi
Taşı atıp ucuna asacağım kendimi.
-Gök ölü. -Sana doğru koşuyorum, ey madde, ver
Unutuluşunu Günahın ve yaban ülküsel'in Bu kurbana, sınırını paylaşmaya geliyor Mutlu insan sürüsünün uzandığı o yerin.
Çünkü bir duvarın dibinde alık alık
Duran sürme çanağı gibi boşalmış beynim Hıçkıran düşünceyi giydiremiyor artık Karanlık bir ölüme doğru esnemekteyim
Tedirgindim, varsın, içli sözcükler dudaklarımda gezinsin dedim, ve, ölmüş birine, başımız sağ olsun diyen bir ses tonuyla, mırıldanarak yürüdüm: "Sondan bir önceki hece öldü, öldü o, evet öldü, zavallı Hece," böylece, endişeden kurtulduğumu sanıyordum, gizli bir umudu da vardı, bir duayı genişleterek gömmek istiyordum tümceyi, korkunç! - kolayca tasımlanabilen ve gerilimli bir büyüyle ...
Söyleşmeden dudaklarında
Sevişeceğiz istersen
atalardan beri sıkılmış yumruk açılmaz
perçinlenmiş
çaresiz kafasının ötesinde
tarihe karışmış miras
Sayfa 30Kitabı okudu
Can Sıkıntısı
Yatağından daha derin bir rüya görmek istemiyorum.
Yahut ıssızlığı daha iyi bilmek ölülerden,
Pişmanlığın bilinmez kıvrımlarında uçmak istemiyorum;
Ve karanlık yalanların ardından taddığın lezzetlerden
Sayfa 49Kitabı okudu
Can Sıkıntısı
Bir yüreğe, kötünün ellerinden iz kalmayan bir yüreğe;
Kefenime gizlenmiş, soluk soluğa koşuyorum.
Bir başıma uyuduğum geceler, ölmekten korkuyorum.
Sayfa 49Kitabı okudu
Bir Zar Atmaktır Bir Düşünceyi Söylemek
Sayfa 43Kitabı okudu
"Yatağından daha derin bir rüya görmek istemiyorum.
Yahut ıssızlığı daha iyi bilmek ölülerden..."
Sayfa 49Kitabı okudu
Feci olurdu
Ne çok ne az
Ama o denli kayıtsız..
Sayfa 38 - Deyiş Yay. çev. Erdoğan AlkanKitabı okudu