Zehra Kalaycı
@zehra1998
130 reader point
Joined on December 2023
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Bu kasabada adaletin sadece beyazlara ait olmadığını söyleyen bir avuç insan; adaletin sadece bizlere değil, herkese ait olduğunu söyleyen bir avuç İnsan; bir zenciye baktıklarında "Tanrı merhamet etmeseydi ben de onun gibi olabilirdim diye düşünecek kadar tevazu sahibi olan bir avuç insan.
Bir insanın gökkuşağının hangi renginde olursa olsun, adilane bir muamele görmesi gereken tek yer bir mahkeme salonudur ama insanlar öfkelerini bir jüri locasına bile taşıyabiliyorlar.Büyüdükçe hayatın her günü beyazların siyahları ezdiğini göreceksin ama sana bir şey söyleyeyim. Bunu sakın unutma: Kim olursa, ne kadar zengin olursa ya da ne kadar iyi bir aileden geliyor olursa olsun, beyaz bir adam bunu bir siyah adama yapıyorsa beş para etmez demektir.
İnsanların düşünmeden başkalarına çektirdiği acılar için. Beyazların siyahilerin de insan olduğunu düşünmeden onlara çektirdiği acılar için.
Reader Follow Recommendations
Hem insanlar başkalarının kendilerinden daha bilgili olmasından hoşlanmaz.Buna sinir olurlar.
Cesaret, daha başlamadan yenileceğini bildiğin halde başlamak ve ne olursa olsun sonuna kadar devam etmek demektir.
Başkalarının yüzüne bakabilmek için önce kendi yüzüme bakabilmem gerek. Çoğunluğun düşüncesine riayet etmeyen tek şey bir insanın vicdanıdır.
Sağduyulu insanlar asla yetenekleri ile gururlanmazlar.
Bülbüller sadece bizi keyiflendirmek için öterler. İnsanların bahçelerini didiklemez,mısır ambarlarına yuva yapmazlar. Kalplerini bize açıp şarkı söylemekten başka bir şey yapmazlar. İşte, bu yüzden bir bülbülü öldürmek günahtır.
Çiçekler nasıl ısınabilir ki? Onların kan dolaşımı yok.
Bazı insanlar öteki dünya için o kadar çok endişelenirler ki bu dünyada yaşamayı asla öğrenemezler.
İnsan nefes alıp vermeyi sevmez ki.
Lüksü lüks yapan ne diye dikkatlice baktım, içinde Antep fıstığı ve badem olmayışı sıradan yapıyordu diğerlerini, üç antep fıstığı ve iki bademle lüksü yaşatıyordu sana kuruyemişçi.
Bizden kıstığı sevgiyi, dışarıya cömertçe dağıtıyordu annem.
İnsan hayatında her gün okula gidebilir, ama ilkokula sadece bir gün başlar. O gün orada tam değilsen bütün başlangıçların yarım oluyor sanki.
Annemin elini en son ne zaman tuttuğumu hatırlamıyordum. Ne tuhaf, çocukken bırakmaktan ölesiye korktuğum eli, büyüdüğünde tutunca garipsiyordun. İnsan büyüdükçe elini çekiyordu annesinden.