Bir insanın fikirlerini sadece ortaya koyduklarıyla değil, söyledikleri ve eylemleriyle de tartmak gerekir.
Neye katılıp neye itiraz ettiğinizi bireysel olarak kavramaya çalışırsanız kendi kelimelerinizle bir neticeye varabilirsiniz.
Mal sevgisi tüm kötülüklerin kaynağıdır.
Hiç olmazsa bir kere itiraz et, başka bir fikir söyle de iki kişi olduğumuzu anlayayım.
Önemli olan üstün olmak değil farklı olmak geri kalan her şeyi anlamlandırabilmektir.
Hiçbir şey bilmeyenin her şey hakkında fikir sahibi olduğu bu çağda, düşünmek kadar önemli ne olabilir ki zaten?
"Yara geçse bile izi kalacaktır."
— Kitionlu Zenon.
[Seneca, De Ira: I.16.7.]
Kaderle uyumlu olmayan, kader tarafından sürüklenir.
"Mutluluk hayatın dirençsiz akışıdır."
İnsana gerçekten zarar verebilecek tek şey, karakterindeki kötülüktür.
"Kendini fetheden dünyayı fetheder."
Öfke başkasının suçu için kendini cezalandırmaktır.
Hayatın amacı doğayla uyumlu yaşamaktır, başka bir deyişle, hem kendi insan doğamızla hem de evrenin doğasıyla uyumlu olmaktır.
imkansızlık
Zenon'un paradokslarındaki ok gibi hissediyordum kendimi,
Varıp varıp yine de varamayıp, hedefini asla vuramayan bir ok kadar absürt..
Mizahını çok sevdim Seneca :))
Özgür sanat çalışmalarından söz ediyorum: Filozoflar ne kadar gereksiz, işe yaramaz konularla uğraşırlar! Onlar da heceleri ölçüp biçmeye, bağlaçların, ilgeçlerin özelliklerini belirlemeye kadar vardırırlar işi; dil bilginlerini kıskanacak, geometricilere haset edecek kadar küçülürler. Bu sanatlarda gereksiz ne varsa hepsini felsefe sanatına geçirmişlerdir.
Sonuç şu olmuştur: Titizlikle konuşmayı bilirler de, iyi yaşamayı bilmezler. Kılı kırk yaran bir titizliğin ne kötülükler yaptığını, gerçeğe ne kadar düşman olduğunu dinle bak şimdi: Protagoras, "Her konuda eşit olarak lehte aleyhte tartışılabilir, şu konuda özellikle: Acaba her konuda lehte ve aleyhte bir tartışma yapılabilir mi?" Nausiphanes, "Var olduğu sanılan şeylerin var olmaması olasılığı, var olmalarından daha az olası değildir," demiş. Parmenides de, "Gözlerle algılanan hiçbir şey evrene ait değildir," demiş. Elealı Zenon büsbütün her türlü sıkıntıdan kurtarır insanı: "Hiçbir şey var değildir." Pyrrhocuların, Megaralı, Eretrialı filozofların, Akademialıların düşünceleri budur aşağı yukarı, hepsi de yeni bir bilim geliştirmişlerdir: Hiçbir şey bilmemenin bilimi!
Sayfa 337 - Jaguar YayınlarıKitabı okudu
