zerya.
@zeryaiz
kimi insanın yüreği karanlık.
iletiler bana ait değildir.
26 Aralık
266 okur puanı
Temmuz 2020 tarihinde katıldı
Sabitlenmiş gönderi
"güzelliğim, sen ateş olsan ben sana su olurum."
ışığım ol, alınyazım ol benim. vatanım ol, evim ol. bir ömür boyu benim ol.
Okur Takip Önerileri
bir acı var şuramda. dünyanın kaç çivisi varsa göğsüme dayalı gibi. ansızın öpsen ya beni. ne de güzel durulurum. bakarsın yüzüm kartpostallarda belirir, bir ormanın şah damarı olurum.
bir evin olmuş. çatın olmamış. bir balkonun olmuş. çiçeğin olmamış. bir çerçeven olmuş münevver. içine girecek anın kalmamış.
içimden gelmişken yazayım diyorum füsun sonra geç oluyor. ne bileyim işte annen gidiyor, baban ölüyor, kardeşin olmuyor, kuşun uçmayı öğrenince kaçıyor, ona giden yollar kapanıyor, hastaneler yıkılıyor, yaşın geçiyor, mezarlıklar geceleri soğuk oluyor, biralar yarım kalıyor, çiçekler soluyor, kalbin soğuyor... ne bileyim işte füsun geç oluyor.
kendime sürekli bir başkası olmam gerekti. oldum. yalnızlığı düşünmemek için bir nefes bazen. bazen gitmemek için bir neden oldum. teselli cümleleri bilmediğimden sustum. sımsıkı tuttum ellerimi. sadece bizi çok seviyorum dedim. zaman beni kötü biri yaptı. acı içinde çektiğim nefesleri acı içinde verdim.
yalnızlığımın karanlığında, acizliğimle, perişanlığımla senden başka uzanabileceğim kimse yok.
onlara baktım, hiçbir şey yapmadım. yapamadım. ses çıkaramadım, nefes alamadım, konuşamadım, ağlayamadım. ben sadece yutkundum. derince, sertçe yutkundum. çünkü yutmak istedim. boğazımda takılı kalmış kelimeleri, kursağıma batan hevesleri, yüreğimi sancıtan hayalleri bir bir yutmak istedim.
leylâ, gözlerin o kadar yeşil ki, öpsem gözlerinden dudağımda bir orman filizlenir.
edepsizliğimi mâzur gör, sen zihnimin en net kısmında cürretkârlıkla oturmuş sırılsıklam bir tutkusun.
"büyümeni izlemek yorucu ve kırıcı olsa da korkma. körler mahallesinde ayna satmayacağım."
çünkü musa başından beri ayrılmayı bilmiyordu. yaşamak için ayrılmak gerektiğini bilmiyordu. dünyaya geliş hikâyesinde bütün hayat hikâyesinin kalbi saklıdır, kaderinin şifresi bu ilk sahnede, gecikmeli gerçekleşen doğumunda gizlidir. nasıl annesinin karnından vakti geldiğinde ayrılamadıysa daha sonra da hiçbir yerden hiçbir şeyden zamanında ayrılmasını bilmeyecekti.
sanki hâlâ yanağıma atılan tokatla yere savrulmuş gibi dokuz yaşımdayım, sanki hâlâ çıkan kavga sonrasında ev denen yerde yapayalnız kaldığım an kırılan eşyaları kesilmiş küçük ellerimle topluyor gibi çocuğum.