Bu yaşıma kadar bir kere gönlümü alsalardı, hepsine canımı verirdim. Şimdi canlarını verseler gönlümü alamazlar.
“Artık canımı yakmana izin vermeyeceğim.”
…Sevgi acıtır, seviyorsan bedelini ödeyeceksin.
Yüzümü astım, Celladı sensin.
İnsanlar eş diyor ama ben “karım” demek isterim.
Çünkü Mehmet Ercan’ın “Annemin Terlikleri” şiirinde okumuştum, şöyle diyordu:
“Ben dağ gibiyim, sen de başımdaki karım.”
Bu yaşıma kadar gönlümü alsalardı, hepsine canımı verirdim. Şimdi canlarını verseler gönlümü alamazlar.
İçindeki o küçük çocuk senin bu dünyadaki en yakın arkadaşındır. Ona sakın sırtını dönme. Ona iyi bak.
Herkesin hayatında bir yavaşlama var, kimse mutlu değil. Sokakta, otobüste, trende, metroda kime baksam mutsuz
Ben kalbimizi vazoya benzetirim. İçine koyduğumuz çiçekler insanlardır. Bundan sonra çiçek soldu ama önemli değil, vazo hâlâ güzel diye yaşayacağım. Koyduğum çiçeklerim soldu, ama vazo halâ güzel...
Bugün üzüldüğün insanlara yarın güleceksin.
Bunlara mı üzüldüm, bunlar mı benim kalbimi kırdı, diyeceksin ve şaşıracaksın