Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.38
zeynep aky
zeynep aky
@zeyn39
ankara
24 okur puanı
Aralık 2022 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
korktugum basima geldi, anneye mektuplar
Senin büyük ve başarılı işlerinin meyvelerinin gerçekten doğru düzgün tadına varmam, bunları değerlendirmem ve bunlarla çalışmayı sürdürüp seni memnun etmem mümkün olabilirdi belki, yadsımıyorum bunu, ancak bunun olmasına bizim yabancılaşmamız engeldi işte. Verdiklerinin tadını çıkarabilirdim, ancak bunu utançla, bezginlikle, güçsüzlükle ve suçluluk bilinciyle yapabildim yalnızca. Bu yüzden sana her şey için eylemlerimle değil, dilenci gibi teşekkür edebildim yalnızca.
Ben Cadıyken,
Bütün gücümle kadıların, bütün kadınların kadınlığın ne olduğunu nihayet anlamasını diledim; gücünü ve gururunu ve hayattaki yerini anlamalarını; dünyanın anneleri olarak görevlerinin ne olduğunu görmelerini; yaşayan herkesi sevmelerini ve onlara değer vermelerini; erkeklerin ne kadar kötü olabileceğini görmelerini; yalnızca en iyilerini seçip daha da iyilerini dünyaya getirmelerini; insan olarak görevlerinin ne olduğunu görmelerini ve yaşama, çalışmaya ve mutluluğa kendilerini tamamen adamalarını diledim.
Nefes nefese, gözlerimde ışıltıyla durdum. Bedenim titreyerek bekledim bir şeylerin olmasını.
Hiçbir şey olmadı.
Görüyorsunuz ya, bana yapılan büyü kara büyüydü, benim dileğimse bembeyaz bir dilek.
Dileğim bir işe yaramadı. Daha da kötüsü, önceden yoluna koyulan her şey de eski hâline geri dönmüştü.
Ah, keşke o harika cezalarımın sürekliliğini de dileseydim! Keşke elimde şans varken daha fazlasını yapsaydım! Keşke cadıyken sahip olduklarımın biraz olsun değerini bilseydim!
Ego böyle bir bombardımana nasıl dayanabilir? Bu durumda kimlik varlığını sürdürebilir mi? Böylesine yıkıcı bir baskı karşısında kendini geliştirebilir mi? Yoksa bütün bunların altında ezilerek (daha sonra tanıştığım bir hastanın dokunaklı tanımıyla) "Tourette'li bir ruh" haline mi gelir? Tourette hastasının ruhu üzerinde fizyolojik, varoluşsal ve neredeyse teolojik bir baskı vardır; ya bir bütun olarak ve kendine hâkim halde tutulması sağlanacak veya her ani itki tarafından teslim alınacak, ele geçirilecek ve elden çıkarılacaktır. Daha önce de belirtiğim gibi, Hume şöyle yazmıştı:
Biz, süreğen bir akış ve devinim içinde akıl almaz bir hızla birbirim takip eden değişik duyumların bir toplamından veya yığınından ibaretiz.
Yani Hume'a göre kişisel kimlik bir uydurmacadır. Biz aslında varolmayız, ancak peş peşe gelen algı veya duyumlardan ibaretizdir. Bu, normal bir insanın içinde bulunduğu bir durum değildir elbette, çünkü normal insan kendi algılarına sahiptir. Bu algılar salt bir akıştan ibaret değildir, kişinin kendi kalıcı bireyselliği veya benliği aracılğıyla bir araya getirdiği şeylerdir. Hume'un tanımı tam da bir süper Tourette hastasının icinde bulunduğu dengesiz durumu anlatmaya uygun düşmektedir. Bu tanım, hayatı bir ölçüde rastgele veya kontrolsüz algı ve hareketler dizisinden, bir anlamı veya merkezi olmayan hayali bir görüntüden ibaret bir kişi için geçerli olabilir. Böyle bir kişi insan olmaktan ziyade Humevari bir varlıktır.
148, 149
Okur Takip Önerileri
chuck palahniuk, adamim
"Göreceksin" diyor Annecik. "Şu işkenceyi çektiğine değecek."
Bu, çocuğun kendi oğluna anlatabileceği bir hikâye olacak. Günün birinde.
Yunan kız sevgilisini bir daha hiç görmedi, diye anlatmaya devam ediyor Annecik.
Ve çocuk bir resmin, bir heykelin veya hikâyenin, sevilen birinin yerini alabileceğini sanacak kadar aptal.
Annecik, "'Gelecekte seni bekleyen o kadar çok sey var ki" diyor.
Yutkunmak bile zorlaşıyor; ama geleceğin çok parlak olacağını düşünen bizim aptal, tembel ve komik ufakık orada öylece durmuş titriyor ve farların ışığına, motorun gürültüsüne gözlerini kısarak bakıyor. Umudun insanın büyüdükçe terk ettiği bir başka evre olduğunu bilemeyecek kadar aptal yetiştirilmiş birini gözünüzün önüne getirin. Kim herhangi bir şeyi sonsuza dek sürdürebileceğini düşünür ki?
Bunları hatırlaması bile çok aptalca. Çocuğun bu kadar uzun yaşamış olması bile bir mucize.
Bu yüzden tekrar etmekte fayda var. Bunu okuyacaksanız, hemen vazgeçin.
"Bizi ne kurtarabilir merak ediyorum ve hissettiğim çaresizliğin altında eziliyorum. Her şey kötüye gidiyor, daha da kötüye gideceğe benziyor."
Dans vebası hakkında yazılmış bir kurgu. Ayni yazardan intihar dükkanı'ni okumak daha keyifli gelmişti.
Sakatlığı hiç geçmedi, büyük tendonları kopmuştu
ama sanırım asıl sakatlık ruhunda olmuştu. Bir
zamanlar duygulardan uzak, mantıklı olan düşünce
sistemi geri dönülemez bir şekilde yaralanmıştı.
yamyam yaşlı adam ve mahzende cesetlerle kalan adamın öyküsü gerçekten rahatsız etti. hp lovecrafttan korku okumayi seviyorum zamanin otesinde
"Aynı yerde takılıp kaldığını hissediyorsan veya korkuyorsan yapabileceğin bir şey bu. Nedenini bulmaya çalışabilirsin.
"Dinliyor musun anne?" dedim. "Sana ne düşündüğümü söyleyeyim mi? Ne istediğini düşünmeye başlaman lazım. Elde ettiklerinin neden seni tatmin etmediğini de. Beklentilerin yüzünden düş kırıklığına uğradığını sık sık tekrarlıyorsun. Yapman gerekeni yaptığını söylerken bir anlaşma bozulmuş gibi hissediyorsun sanki. Öyle bir anlaşma hiçbir zaman yapılmamıştı, biliyorsun değil mi?"
"Dikkatini sürekli dağıtma ihtiyacı duymanın nedenin de düşünmen lazım. Televizyonu sesini açarak izlemenin dışarı çıkmanın, aptalca flörtlerinin. Hayat böyle şeylerden ibarettir anlıyorum, hayatın tuzu biberidir bunlar, Ama seni tatmin etmek yerine tüketiyorlar."
