%25 (72/280)
184 syf.
7/10 puan verdi
·
Read in 17 hours
Reader Follow Recommendations
Yokluğun, Cehennemin öbür adıdır
Üşüyorum, kapama gözlerini...
Evet, ağlamaklı oluyorum, demdir bu.
Hani, kurşun sıksan geçmez geceden,
Anlatamam, nasıl ıssız, karanlık...
Ve zehir-zıkkım cigaram.
Gene bir cehennem var yastığımda,
Gel artık...
Sayfa 33Kitabı okudu
Bir ufka vardık ki artık
Yalnız değiliz sevgilim.
Gerçi gece uzun,
Gece karanlık,
Ama bütün korkulardan uzak.
Bir sevdadır böylesine yaşamak,
Tek başına
Ölüme bir soluk kala,
Tek başına
Zindanda yatarken bile,
Asla yalnız kalmamak.
Sayfa 20Kitabı okudu
Seninle Başlamadı-1
ilk bölümde anlatılan aile travmalarinin genetikle aktarilabilecegi fikri oldukca aklıma yattı. her çocuğun doğduğu ortamın izleriyle büyüdüğüne ve karakterinin de böyle sekillendigine daha önceden de şahit olmuştum ancak bunun genetik bir boyutu olabileceği aklımın ucundan dahi gecmezdi bu baglamda ilk bölümle epigenetik konusu ilgimi kazanmayi başardı. ayrica bu travmaların doğurabileceği avantajlı durumlarin da olması farklı bir bakış açısı oldu benim için.
Bazen acı kendini ifade edebilecek veya çözüme kavuşabilecek bir yol bulabilene kadar saklı kalır.
Zihnimin devamlı en kötü senaryoyu düşünerek ve yeterince endişelenirsem en çok korktuğum şeyden kendimi koruyabileceğim yalanıyla nasıl alay ettiğini öğrendim.
Ne de olsa tarihte bir ülkeye zararı kraldan çok kralcılar vermiştir!
Sayfa 210Kitabı okudu
Savaşın acılarını en çok yaşayan çocuklarken savaş esnasında Çanakkale'deki çocukların tanıklıklarıyla yaşanılanları anlatmayı hiç düşünmedik, çünkü biz, çocukları seven ama çocukluğu sevmeyen bir toplumuz.
Yaşamak için bir nedeni olan her türlü nasıl'a katlanabilir.
