Veronika (@zilaanaksoy) 1000Kitap'ta - 1000Kitap

“...Sevgili çocukluğum..! Yirmi beş yaşımda son günlerimi yaşıyorken, aklımda yalnızca senin olman; heyecanla, coşkunlukla,yalnızca seni anmam ne garip aslında..! O zamanlar ne maviydi gökyüzü..! Petersburg güneşine hiç benzemezdi güneş! Yüreğimiz ne hızlı çarpardı..! Her yanda göz alabildiğine çayır, orman vardı, şimdiki gibi soğuk taş yığınları karartmazdı insanın içini...”