Bize neler neler öğrettiler
Sevdalar üstüne
Aldatıldık
Sevda böyle değil
Ne masallar, ninniler söylediler
Dünya üstüne
Aldatıldık
Dünya böyle değil
Ufalana ufalana kaç kuşak eridik bu yollarda
Kimimiz yerle yeksan, kimimiz zor ayakta
Kolu kanadı kırık kuşlar gibiyiz ayrı diyarlarda
Bize saadet nasip şimdi uçuk rüyalarda
Fotoğraf ancak, bütün görüntüleri tükettiğinde bir anlam kazanır.
Benim yaşadıklarımı kazıyamazsın ki!
Yaşanandan derlenen doğal enstantane fotoğraf kendiliğindenliği öldürüyor, şimdiki zamanı uzaklaştırıyor. Fotoğrafı çekilen gerçeklik hemen nostaljik bir nitelik alıyor, zamanın kanadında uçup gitmiş bir sevinç, bir gün öncenin fotoğrafı bile olsa bir anma niteliği kazanıyor. Fotoğrafını çekmek için yaşadığınız yaşam da, başlangıçta kendi kendini anma töreni. Enstantaneyi poz verilmiş bir portreden daha gerçek saymak ön yargı.
Sayfa 42Kitabı okudu
konumunun, belki kendisinin bile daha sezmemiş olduğu, en tehlikeli belirtisi
ise, kendisini çok uzun, yomcu bir süre bekhyormuş gibi ortaya
çıkmaya başlayan güç yetmezliğiydi.
Sayfa 23Kitabı okudu
Önemli olan hemen tutuklanmamaktı.
Sayfa 16Kitabı okudu
Aldatıldık Şiiri, şarkısını da çok severim
Bize neler neler öğrettiler Sevdalar üstüne.
Aldatıldık. Sevda böyle değil
Ne masallar, ninniler söylediler Dünya üstüne
Aldatıldık, Dünya böyle değil
Ufalana ufalana kaç kuşak eridik bu yollarda
Kimimiz yerle yeksan, kimimiz zor ayakta Kolu kanadı kırık kuşlar gibiyiz ayrı diyarlarda
Bize saadet nasip şimdi uçuk rüyalarda
Sayfa 82 - Metis Yayınları, Aldatıldık şiiriKitabı okuyor
Usnelli kürek çekmeye ara vermişti, soluğunu tutuyordu hep. Delia'yı sevmek hep böyle olmuştu, bu mağaranın aynasındaki gibi: Sözcüklerin ötesindeki bir dünyaya girmek demekti. Zaten şiirlerinde sevgi üzerine tek dize yazmamıştı, bir tek bile.
Sayfa 96Kitabı okudu
“Başkalarına karşı iyi davranma bilinci ,onu kendine karşı da iyi davranmaya ve bu genel hoşgörü içinde uyumanın yolunu bulmaya itiyordu.”
..."bir süredir yaşamın, belirsiz bir biçimde tadını yitirmekte olduğunu hissediyordu."
Dünyaları birbirini dışlıyor muydu? Yoksa biri öbürüne bir anlam mı veriyordu?
Yaşanandan derlenen doğal enstantane fotoğraf kendiliğindenliği öldürüyor, şimdiki zamanı uzaklaştırıyor. Fotoğrafı çekilen gerçeklik hemen nostajik bir nitelik alıyor, zamanın kanadında uçup gitmiş bir sevinç, bir gün öncenin fotoğrafı bile olsa bir anma niteliği kazanıyor. Fotoğrafını çekmek için yaşadığımız yaşam da, başlangıçta kendi kendini anma töreni. Enstantaneyi poz verilmiş bir portreden daha gerçek saymak önyargı...
Sayfa 42Kitabı okudu
Önceden kabullendiği bir mutsuzluğun içinde yüzerken, her türlü olası mutluluğu kendi içinde taşıyordu.
Şimdi yeniden düşündükçe, yaşarken gereğinden fazla gözünde büyütmüş olduğu şey, anılarında cılız bir yer tutuyordu.
Sayfa 12Kitabı okudu