Samuel Beckett'ten okuduğum ikinci kitap. Dünyaya fırlatılmış, yaşamak zorunda ve birlikte olmak zorunda olan ama bu birliktelikten nefret eden iki insan.
Moral bozucu, sinir bozucu, velhasıl ne kadar motivasyonunuz varsa hepsini bozucu bir kitap. Evet dünyadayız, evet yaşıyoruz, evet birilerine ve bir şeylere hep bağımlıyız; ama bunun için hep bunalım mı takılmalıyız? Yaşamın amacını bulmak zorunda mıyız? Bence değiliz. Kendimizi böyle bir amacı bulmak zorunda hissettiğimizde, oyundaki Hamm ve Clov gibi oluruz.