Selamünaleyküm..
Bu kitabın incelemesini yazmaya nereden nasıl başlayacağımı inanın bilmiyorum.
Bu kitapta o kadar dağıldım ki kendimi toparlayıp düşüncelerimi nasıl dile getireceğimi bilmiyorum.
Meryem evet bu kitabın bir karakteri ama maalesef ki ülkenin bir çok yaşanmış hikayesidir):
16-17 yaşlarındaki Meryem, şeref yoksunu olan bizzat öz amcası tarafından tecavüze uğrar.
Karakter, şeref yoksunu olan amcası ise güya Şeyh'tir. Şeyh kabul edilir.
Köyde dinî yönden çok bir çok kişiden saygı görür ama aslında yaşamaya bile hakkı olmayan yaratığın tekidir.
Meryem'e tecavüz eden amcası ve bana sinir krizi geçirttiren babasının sessizliği.
İyisi mi ben bu incelemeyi yazmaya devam etmeyeyim yoksa karakter yoksunu olan o amcası yüzünden kriz geçireceğim.
Yazarımızı tebrik ediyorum çok ama çok güzel yazmış kitabı yaşadım resmen okurken olay gözümün önünde canlandı. Hatta bi ara kitabı yarım bırakacaktım çünkü o kadar gerçekçi ki kaldıramadım sonra okumuşum okuyacağım kadar diyip devamını getirdim çok ama çok güzel bir kitap okumanızı tavsiye ederim.
Yazarımızın emeğine, kalemine sağlık.
Zülfü Livaneli
Mutluluk
Romanda bahsedilen ada bir ütopyadır. İnsanların güzel vakit geçirdiği denizin, güneşin, martıların, ağaçların ve mutluluğunun tadını çıkardıkları bir ada. Son sığınaktır burası. Fakat bir gün mutluluğun simgesi olan martılar ve ağaçlar büyük bir tehlike ile karşılaşır. Bu tehlike elbette adaya daha sonradan gelen bir "insan". Tehlikenin gelişiyle birlikte adanın ütopyadan distopyaya dönüşümünü okuyoruz. Medeniyet ve toplum düzeni adı altında yapılan doğa katliamına insanların alkış tutuşuna şahit oluyoruz...
Tabii bu kötü gidişe dur demek isteyen buna karşı çıkan insanlar da mevcut. Biz de kitabı bu direnen insanların gözünden okuyoruz. Sonunda kimin, nasıl galip geldiğini merak ediyorsanız mutlaka okumalısınız.
Son Ada 
Son Ada 
Son Ada Son Ada Zülfü Livaneli
·
Puan vermedi
Ya tahta oturursun ya da son nefesin ibrişim halatın ucunda sallanır. Ya kaplanın sırtına oturursun ya da kaplan seni ezer geçer, eğer bir şehzadeysen ömrün ensendeki ölüm korkusuyla geçer gider. 2. Abdülhamit… Hiç beklemediği bir anda tahta çıktığındandır diye düşünüyorum, ölümün gölgesini hep peşinde hissetmiş. Hükümdarlığı iyi midir, kötü müdür bilemem, ama şüpheci kişiliğinden ötürü tüm memlekete kurduğu istihbarat ağı, ve savaşmaktan korkmasından dolayı geliştirdiği siyasi kişiliği bende hayranlık uyandırdı. Kitabımız, Abdulhamit’in Selanik sürgününü anlatıyor, o günlerde her gün görüştüğü doktoruyla geçmişe dönük sohbetleri sayesinde Abdülhamit’i kendi ağzından dinliyoruz. Bir çok şey öğrendim bu kitapla, ve gerçekten kaplanın sırtında yaşamanın ne denli zor olduğuna şahit oldum. Ben çok beğenerek okudum, sizlere de içtenlikle tavsiye ederim. 
Her Ay Okuyanlar Kulübü
