"Çünkü biz insanlar böyleyiz işte! İş sefalet boyutuna veya kritik bir noktaya varana dek hepimiz son derece ince ruhlu ve sözde eli açığız. Fakat bir insanı diğerinden ayıran o ince çizgiyi geçme veya onun için bir girişimde bulunma konusunda, söz konusu darda kalan biri bile olsa, cesaretsiz ve aciziz. Lakin herkes bilir ki yardım istemeyen birine yardım etmekten daha zor bir şey yoktur. Zira bunu yapmayarak elinde kalan son şeyi korumaya çalışır: öyle pervasızca incitilmemesi gereken gururunu..."
Bilinmeyen Bir Kadının MektubuStefan Zweig · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 2022227bin okunma
Insanlara da katlanamıyorum, hiç durmadan gülüyorlar. Artık buna katlanamıyorum.. gülüş sesleri kamarama dek geliyor, kulaklarımı kapatıyorum.. nerden bilecekler.. elbette bilmiyorlar.. üstelik bunu yabancılar neden bilsin ki...
“Seni işte o andan itibaren sevmeye başladım. Biliyorum, bu cümleyi şımartıldığın kadınlar tarafından sıklıkla duymuşsundur. Ama inan bana, hiç kimse seni bu kız kadar, benim seni o an ve sonsuza dek sevdiğim kadar, tıpkı bir köle gibi, köpek gibi sevmemiştir, çünkü karanlıklarda kalmış, fark edilmemiş bir çocuğun sevgisi yeryüzünde başka hiçbir şeyle kıyaslanamaz; bu sevgi, yetişkin bir kadının eğilimli ve bilinçaltında hep talep eden sevgisine kıyasla öyle ümitsiz, öyle hizmet etmeye adamış, öyle gururdan yoksun, gizli ve tutkuludur ki!”
Daha zaman var
Ülkesinden kaçıp İsviçreye sığınan evli çiftin hikayesi... Savaşmaya o itaat etmesi gerektiğini düşünen o ülkesine gitmeye mecburmuş hissi keşke ikiye bölümsem der Ferdinand hem burda kalmış olur hem ülkesinde böyle şöy mümkün değil karısı Paula "ya onlar ya ben" şeklinde söyleyip Ferdinand'ın karar verme, mecburiyet hikayesiii
Stefan Zweig kitaplarını kısa olup etkileyici oluyor 
Mecburiyet de öyle alıntılamak istediğim o kadar yer var ki bir nevi insanın kendi iç sesiyle mücadesi gerçekle yüzleşip, somut olarka farkına varabilme.
