zeyneb.

öyleydi, günün birinde bizden bir başkası gibi bahsederdi en yakınımızdakiler. arkadaşlıklar, dostluklar, aşklar geride kalırdı. bizimle ilgili tüm sıfatlar değişmiş, tüm yüklemler yerini terk etmiş, adımızın önündeki veya arkasındaki her şey bambaşka bir diyara göç etmiş olurdu sonunda. bir zamanlar hayatımızın tamamını kaplayan insanların hikayelerinden, bizi tanımlayan ifadelerinden günün birinde uzak kalıyorduk ve en acısı da buydu. çünkü ayrılık, sadece bir insandan değil, artık içinde olmadığımız bir hikayeden de mahrum kalmak demekti.
Sayfa 177Kitabı okudu
Reklam
yarıda kesilmiş, tamamlanmamış, olmamış, kursakta kalmış, gideni ayrı kalanı ayrı yaralamış ya da tükenmiş her aşkın hakkıydı son bir veda.
konuşmak için insana bazı kelimeler ve takat gerekiyordu ve ben içimdeki tüm sesleri sonsuza kadar kaybetmiş gibiydim.

Reader Follow Recommendations

See All
oysa ölüm, insana açılan tüm kapıların sonsuza kadar kapanması demekti ve onca acıya rağmen hâlâ hayatta kalmak, dünyaya katlanıyor olmak kötü bir pas tadı bırakıyordu insanın ağzında.
gözün kaderi görmek, kalbin kaderi yanmaktır.
Sayfa 176Kitabı okudu
Reklam
Reklam
81 öğeden 1 ile 15 arasındakiler gösteriliyor.