Arada kafaya esen şiir yazma hevesi bir dörtlükle son buldu👀
Uçurumun kenarında açan bir çiçek
Kurumuş toprağa düşen su damlası
Haksızlıkların sessizliğinde bir çığlık
Bir karın ağrısıdır yaşamın sancısı.
"Bir şeyler yapıyorum.
Yürüyorum,
Konuşuyorum,
Yemek yiyorum,
Yani her zaman yaptığım işleri
sürdürüyorum.
Ama nasıl anlatsam,
Bir boşluk duygusu içinde.
Sanki içimde derin bir hiçlik var."
Hani o günler ki binlerce mü’min
Tek yürek halinde bana koşardı
Hemşehrim nebi’ler yüzü hürmetine
Cevaba erişen dualar vardı
Şimdi kimsecikler varmaz yanıma
Mü’minde yoksunum tek ve tenhayım
Rüzgarlar silemez gözyaşlarımı
Çöllerde kayıp bir yetim vâhayım
Mescid-i Aksa’yı gördüm düşümde
Götür müslümana selam diyordu
Dayanamıyorum bu ayrılığa
Kucaklasın beni İslâm diyordu