Yüreğir ovasında,insanlara,atlara, öküzlere ve kuşlara dost, toprağa dost, gökyüzüne dost,devedikenlerine dost bir gece yaşar. Ve Halil, bu gece de, uyandırılmış duyguları arasında, yer yalnızlığını üreten bir adamdır. Şimdi Halil çocukluğunu, çocukluğunun o uzun kaçışlarını, babasının bir duvar dibinde ölüşünü, puslu bir camın ardindaymışçasına zorluyordu.