Bir sanırdım kendimi, iki olmadan
önce.
Oysa ki ikilik bile bir etmezmiş, toplayınca.
Üç olunca anladım; üçlüğün bile
birden eksik olduğunu.
meğer şükür ve duaymış tamamlayan
birliği.
Kayboluşumu buldum yok oluşum da
varlığımı tamamladım yokluğumla
yokluğum birliğim oluverdi
kendimi okuyuşumda…
(Are)
Bir başka seferde akşamdan sabaha aile yaşamım gülmeyip gitmişti; bir ruh hastasına dönüşen karim beni evden evdeki hayatımdan kapı dışarı etmiş, aramızdaki sevgi ve guven bir anda nefrete, ölümcül bir savaşa,dönüşmüş