Lüzumsuz Adam
@4hm3t
İçimdeki hayatın sesi senin içindeki hayatın kulağına erişemez, ama ne olursa olsun, yalnızlığın ürküntüsünü hissetmemek için, konuşalım.
Sınıf öğretmeni
95 okur puanı
Temmuz 2018 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Nerdesin? Meğer ne doldurulmaz bir derinlikmiş yokluğun. Kaderde bu sensizlik de varmış. Her insanın yüzünde sana benzeyen bir şey aramak da varmış. Sesini duymak varmış şarkılarda, bütün kitaplarda seni okumak varmış.
Meğer ne dayanılmaz bir şeymiş yokluğun. Kağıtlara seni yazmak varmış, renk renk düşünmek varmış seni, çiçek çiçek koklamak varmış.
Artık hiç yazmasan da olur, hiç gelmesen de . . . Meğer ne türlü bir ölümmüş yokluğun.
Beni sevmesen ölürdüm
Beni sevmesen bir çakıltaşıydım şimdi Beni sevmesen bir duvar gibi sağrdım Kördüm bir ot kadar
Ölümden acıydım, ölümden beterdim
Beni sevmesen
Dünyayı bütün insanlara zindan ederdim
Al beni de erit ateşinde gözbebekleri
Erit beni
Ruhumu aşkının potasında yak
Kahrolsun bu karanlıkIar
Bu mesafeler
Bu zaman
Ben seni istiyorum
Ya seninle yaşamak
Ya da sende yok olmak
Okur Takip Önerileri
Şimdi bütün gün üstüme yağmur yağıyor
Bütün gece kar
Yalnızlığın tam ortasındayım artık
Yalnızlık kadar
Bir kalbim var et, kan, sinir
İki gözüm var seni görür
Ayaklarım sana gelir
Ellerim seni arar
Bir dünya ki kocaman
Bir evren ki sonsuz
Sen olmasan neye yarar?
Eğer doğru söyleyenleri ortadan kaldırırsan, çevrende yalnızca senin ne duymak istediğini bilenler kalır" dedi Jessica tatlı bir sesle. "Kendi düşüncelerinin pis kokusu içinde çürümekten daha zehirli bir şey düşünemiyorum."
"Bir kapandan kurtulmak için bacağını dişleriyle çiğneyerek koparan hayvanları duymuş muydun? Bu hayvanlara özgü bir numara. Bir insan ise kapan da kalır, acıya dayanır ve avcıyı öldürüp kendi türüne yönelen tehdidi ortadan kaldırma umuduyla ölü taklidi yapar."
Yalnız
Aranan tek görgü tanığıdır Yargılanmasında
Kendi davasının..
Her duruşması ertelenir
Kavgasının.
Asla bir tanrı olmak istemedim, diye düşündü. Yalnızca, sabaha yakalanmış pırıltılı bir çiy tanesi gibi gözden kaybolmak istedim. Meleklerden ve lanetlilerden kaçmak istedim; tek başına... sanki yanlışlıkla olmuş gibi.
Sevgi bir acıydı herhalde, bir kederdi, kâh hüzünle, kâh mutlulukla hatırlanan. Belki de sabırdı sevgi, affetmekti, gelecek günler adına.
Sevgi neydi sahi? Bir mektubun ilk satırı mıydı, bir telefondaki ilk ses mi? İnsanı mutlu eden o ilk satır mıydı defalarca okunan, yoksa ilk satır arayışları mı tekrar be tekrarlanan?
ışıkları
tutamıyorum
avuçlarımdan kayıyor
karanlık en büyük korkum
gece gittikçe çoğalıyor.
"Uzun süre farkında değildim... Ancak şimdi anlıyorum... Ben... Ben sizin özleminizi çekiyorum."
Sayfa 29
İnsan başkalarını yargılarken bunu hep kendi sınırlamaları üzerinden yaparlar- üstelik üçüncü kişilerin görüşleri sıklıkla önyargılar ve korkularla doludur.
Kim o, deme boşuna ..
Benim, ben.
Öyle bir ben ki gelen kapına;
Başdan - başa sen.
