Çok şey yaşadım bu yıl. Babamı kaybettim, kuzenim intihar etti. Umutlarımı, hayallerimi kaybettim. Azmimi, başarma isteğimi kaybettim. İnsanlara olan güveni, yüzümdeki tebessümü kaybettim. İçimdeki iyi niyeti kaybettim...
Ama!
Babamın vefatının ilk günü (ki babamın ölümü ölümümdür diye düşünürken) bana espri yapıp güldürmeye çalışan kardeşime tebessüm ettiğimde, mutlu olmanın ne yaşarsak yaşayalım yine mümkün olacağını fark ettim. Bu yüzümdeki ağız dolusu kahkaha o farkındalığın eseri. Ne olursa olsun gülün!. Ben gülmenin bulaşıcı olduğuna inanıyorum. Yüzünüzdeki tebessümü kaybetmemeniz dileğiyle..
Dershanenin son günü anısına çekilmiş bir fotoğraf.
Tahtada yazan da şu:
"Ben giderim adım kalır, dostlar beni hatırlasın."
Âşık Besra Hatice ŞATIROĞLU :D
Başınız sağolsun babanızın mekanı cennet olsun 🙏küçük kardeşin ölümün ne olduğunu daha kavrayamayacak yaşta sanırım bende annemi kaybettiğimde çok küçüktüm. Gülmen için sana bir neden fotoğraftaki tarih yanlış daha doğrusu günü yanlış yazılmış :))
Bende merakla okuyorum sonu nereye varacak. Şimdilik filler sultanı gününü gün ediyor. Bana günümüzdeki siyasetcileri anımsatıyor kitap, kendi rahatlığı için topluma eziyet eden, korkutan lideri. ☺