Afganistan'ın adalet sistemininin önceliklerini anlatan bir kitap. Kitapta geçtiği bir cümle aslında herşeyi özetliyor: "Onların gözünde hiçbir suçlu, kendisi için yaşamak isteyen bir kadından daha kötü değil."...Bazı şeyleri sindirmem ve gerçek olduğunu kabul etmem hala çok zor, çünkü yetiştiğim çevrede kabul görüldüdüğü şeylerden o kadar uzak ve farklı ki...Sanırım, kendi kültürünü yüreğinde hisseden, içlerinde büyüdüğü insanlarını anlayıp onları içgüdüsel olarak seven, acıyıp, bağırına basan ama aynı zamanda adaletsizliğe göz yummayacak kadar cesur, ve gerçekleri görüp olduğu gibi dile getirecek kadar akılllı ve dürüst olan Nadia Hashimi'den başka kimse Afganistan'daki bu zor zamanını, bu yerde ve bu zaman diliminde doğmuş insanların, özellikle kadınların zor durumunu, daha empatik ve daha açık yüreklilikle betimleyemezdi.
Eleştirmek istediğim tek bir şey var: Kitap kapağının tasarımı: Ukrayna'daki geleneksel köy evi — "hata" (хата) ve yöresel kıyafeleriyle Ukraynalı iki kadın...Yani kitap kapağına bakınca zihnim Ukrayna'daki anneannemin uzak köy evine gidiyor, kitabı açıp okurken mor dağlar ülkesi, esrarengiz Afganistan'a.:))
