Belki de onu kaybedeceğim,ya da kendimi kaybedeceğim. Veya sonunda hiç bir yere varamayacağım.Belki her şey öylesine rayından çıkmış ki,ne denli uğraşıp didinsem de hiç bir şeyi onaramıyacağım. Belki de sadece,yıkılmış bir evin küllerini boşuna karıştırıyorum ve bunun farkına varamayan sadece benim.”umrumda değil” dedim,orada bulunan birine alçak ama kararlı bir sesle “işte tüm söyleyebileceğim:hiç olmazsa,bekleyecek bir şeyim var,arayacak bir şeyim.
Kış soğuk geçiyordu,ama bazen sobayı yakmayı unuttuğum oluyordu. Çünkü içimdeki soğuğu gerçek soğuktan ayırt edemiyordum. Havanın ısısını görmek için dereceye baktıktan sonra sobayı yakıyordum. Ama odayı ne denli ısıtırsam ısıtayım içindeki üşüme azalmıyordu.