Sabitlenmiş gönderi
"... Bir başkasının yaşantısıdır. Dönüp arkamıza baksak
çünkü yaşadıklarımız, başkasının yargısına tutsak ..."
Attila İlhan
" Ben bilmek istiyorum hayat, gerçekten bir avuç yerde durmadan dönüp durmak mı, sonra da yaşlanıp ölüp gitmek mi yoksa bu dünyada başka türlü yaşamakta mümkün mü?"
Küçük Kara Balık
Şu benzetme hoşuma gider: "Her çocuğun içinde, sevgiyle doldurulması gereken bir 'duygu deposu' vardır. Çocuk gerçekten sevildiğinde, doğal ve olması gerektiği gibi gelişir. Sevgi deposu boş kaldığında, çocuk yanlış davranışlara yönelir. Çocukların yaramazlıkları genellikle bu sevgi deposundaki boşluktan kaynaklanır."
* 
Beş Sevgi Dili *
Okur Takip Önerileri
Aslında kayıplar hep oradalar, her zaman hayatımızın içindeler. kaybettiğimiz şeylerin, aslında gerçekten kaybolmadığını eninde sonunda görüyoruz. bu gördüğümüzle baş edemezsek, kayıplardan açılan boşluğu doldurmak için çabaladığımız ne varsa yıkıp geçiyoruz. baş edebilirsek de, kaybımıza bir yer açıp, onun yerini doldurmaya çalışmadan, hayatımızı üzerine inşa etmeye devam ediyoruz.
“Bir çocuğun eğitimi doğumundan yirmi yıl önce, ebeveynlerinin eğitimi ile başlar.”
Kendi küçük hayatlarını dar kafalı küçük formüllere göre yaşayanları, bir araya toplaşmış sürüler dışında var olmayan varlıkları, yaşamlarını başkalarının düşüncelerine göre kalıplara sokanları, kölesi oldukları çocuksu kurallar nedeniyle gerçekten yaşamayı ve birey olmayı beceremeyenleri düşününce bir iki kez acı kahkahalara boğuldu..
Ne söylediğinizi, biraz da nasıl söylediğiniz belirler...
520 syf.
·
Puan vermedi
" İnsan denilen yaratığın zihninde yer etmiş olan ; kendi renginin inancının ve siyasetinin en doğrusu, en iyisi olduğuna ve dünyanın dört bir yanına dağılmış diğer tüm insanların kendisinden daha talihsiz konumlara sahip olduğuna inanamasını sağlayan o yaygın dar görüşlülük... "
Sayfa 86
"Hayatına yeni anlar/anılar eklemeli insan, çünkü bunu insan önce kendi mutluluğu için istemeli . Girdiğimiz kapılarda kendine bile sırtını dönecek kadar, bir vazgeçiş, bir isteksizlik, bir "yerinde saymak" varsa; hiç beklemeden, girdiğimiz kapılardan çıkıp gitmeliyiz... "
“Bazen birbirimizi anlamanın bütün fırsatlarını” diye söze girdi beyaz saçlı adam, “sadece birbirimize anlattıklarımıza dikkat kesilerek kaçırıyoruz ” diye getirdi sonra devamını...
Gökhan Özcan
" Çocukluk fotoğrafları nasıl da dokunuyor insanın içine.
Çocukluk...
Ufukta artık dumanı bile görünmez hale gelmiş çok uzak bir gemi... Güvertesinde hiç yorulmadan neşeyle koşup oynadığımız... Büyümek o limanda kalakalmak, o gemi gözden kayboluncaya kadar ardından bakmak gibi... sonra yavaş yavaş sönüyor içimizde bütün gemi ihtimalleri... Bir tek her yeri saran maviliğiyle o kocaman deniz kalıyor geriye... Ve dilerseniz eğer limanın ucuna doğru usul usul yürüyüp uzun uzun düşünmek elinizde, o uzak gemileri... "