Aynur Mammadova
@Aynur_Mammadova
22 okur puanı
Temmuz 2023 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Hangi çiçek, diğerini sarı açtı diye ayıplar? Hangi kuş ‘farklı ötünce’ diğerine yasak koyar? Derisinden dilinden ötrü ölüyor insanlar.. Ah insanlar! Her şeyi bulan kendini bulamayan insanlar…
Gördüğüm ve hissettiğim acılardan yoruldum artık patron. Yağmur altında bir ispinoz gibi, hep yollarda olmaktan yoruldum. Hiçbir zaman bana eşlik edecek, bana nereden geldiğimizi, nereye gittiğimizi ve nedenini söyleyecek bir yoldaşım olmadan. İnsanların bir birine karşı bu kadar kötü olmalarından yoruldum. Yardım etmeye çalışıp da edemediğim bütün o zamanlardan. Karanlıkta olmaktan yoruldum.
Sayfa 366Kitabı okudu
Heç nəyi başa düşməyənə nəyisə bir az başa salmaq o qədər də çətin olmur.
Okur Takip Önerileri
Günlər uzun, bürkülü idi, bir-birinə bənzəyirdi. Kaş ki, bir kitab olaydı!
Sayfa 254Kitabı okudu
O geceden arkadaşlarımdan hiçbirine söz etmedim; içimin bir zamanlar ne kadar ölü olduğunu asla bilmediler, şimdi nasıl çiçek açtığımı da asla anlamayacaklar.
Sayfa 69Kitabı okudu
Bir kez kendini bulmuş olan kişinin bu yeryüzünde yitirecek bir şeyi yoktur artık. Ve bir kez kendi içindeki insanı anlamış olan bütün insanları anlar.
Sayfa 69Kitabı okudu
Çünkü sadece kendi kaderlerini bir gizem olarak yaşayabilenlerin gerçek anlamda yaşadıklarına inanıyorum.
Daha iyi bir insan olduğumu iddia edecek cesaretim yok elbette, ama daha mutlu bir insan olduğumu biliyorum, çünkü o buz gibi donuk hayatım için yeni bir anlam buldum, yaşamın kendisinden başka bir sözcükle açıklayamayacağım bir anlam.
Birisi bana ihtiyaç duyuyor, beni arıyordu, ilk kez bu dünyaya ait birisi için var olduğumu hissediyordum.
Sayfa 57Kitabı okudu
Bu olağanüstü gecenin ansızın karşıma çıkarttıkları, kapanıp kalmış ruhumun birdenbire açılması, geçmişimin en karanlık yanlarının, en gizli dürtülerimin şimdi apaçık karşımda duruyor olması tuhaftı.
Sanırım hoş bir insan olarak algılanıyordum; sevilen, birlikte vakit geçirmekten hoşlanılan biriydim ve beni tanıyanların çoğu mutlu bir insan olduğumu söylerlerdi.
Toplum içinde olduğum zamanlarda da hayranlığımı ifade ederken yapay bir heyecan sergileyip etkileyici şeyleri abartarak içimin ne kadar hissiz ve kayıtsız olduğunu gizlemek için bir anlamda gösteri yapıyordum.
Fakat bir süre sonra bundan da sikildim. Karsilasti-gim insanlar hep aynilariydi; yüzlerini de, jestlerini de artik ezbere biliyordum.
Size ait değilim artık, içinizden biri değilim, ama yükseklerde ama diplerde dışınızda bir yerlerdeyim, fakat asla ve asla sizin burjuva refahınızın düz kumsallarında değilim artık. İlk kez iyiliğin ve kötülüğün insanın içinde yaratabileceği haz adına ne varsa hepsini hissettim, fakat benim nerelere vardığımı asla bilemeyeceksiniz, beni asla tanıyamayacaksınız: Ey siz insanlar, siz benim sırrımı nereden bileceksiniz!
Sayfa 38Kitabı okudu
Neden gecenin esintisi içinde sallanıp duran şu karşıdaki hindistancevizi ağacına dönüşmüyordum sanki? Hiç değilse bir şey söylemem gerekmezdi. Başıma gelebilecek en kötü şey palmiye tepesine dönüşmem olurdu.
