ilerlemekten anladığımı düşündüğüm zamanlarda gitmeyi bir halt sanıyordum. öğrendim ki gitmek için çok şeyin aynı zamanda aynı mekanda kalması yetmiyormuş. bazen zamana fazlaca inandığımı ve bu fazla inancın beni gerçeklerden uzaklaştırdığını hissediyorum. iyimser olmak için çok uğraşıyorum. bunu belli etmesem de böyle. ben hep kalmanın neye benzediğini anlattım. şimdi gidiyorum. ama buradayım. nasıl desem? bir ayağım peronda bir ayağım trende. anneler çocuklarınıza iyi öğütleyin. gitmek de zor kalmak da! kalan da giden de paramparça.. sevgiler.