Oğlum için aldığım kitapları bazen kendimde okuyorum. Bu kitapta onlardan birisi. Çocuk kitabı diye aldığım fakat okudukça anne babalara çocuklarıyla ilgili mesajlar veren bir kitap. Şehirleşme, anne-babaların yoğun iş hayatı, bireyselleşmeyi beraberinde gerektirirken bazen de bizi yalnızlaştırıyor. Bunu yalnız kaldığımız dinlenme günlerinde bile farkına varamıyoruz çünkü tatil dinlenme günüdür kavramını yıkamıyoruz. Çünkü bize böyle empoze ediliyor. Tatil gündü evde kalınır dinlenilir yada haftaiçi yapılması gereken fakat yetiştirilemeyen işler yapılır. Ne yani bunlar olurken iki çift laf etmeye bir fincan kahveye ihtiyacı yok mu insanın? Ya da çocuk için bir arkadaşını evine davet edip oynamaya? Çocukların görevi okula git, kurslara git, başarılı ol. Bu mu yani? Çocukluk bu mu demek? Mutlu olan çocuk başarılıdır. Çocuk nasıl mutlu olur, oyunla. Oyun oynarken mutsuz olan çocuk görmedim. Oyun hayatın provasıdır. Deneyimle şansının verildiği Özgür alandır. İşim var gözümün önümde görünme, ayak altında dolaşma dediğimiz, sokakta oyun oynamaya izin vermediğimiz çocuklarımızı nasıl bir gelecek bekliyor? Kendi iç sesimizi susturduk diyelim çocuklarınkini nasıl susturacağız? Vs vs vs. Daha söylenecek bir sürü şey. Hepimizin bildiği ama görmezden geldiği teknoloji bağımlısı çocuklarımız için güzel bir hikaye. Anne babaların önce kendileri, sonra çocukları için yazılmış. Keyifli okumalar.