Ali Barış
@Barissali
Kendini anlamak için başkalarını,başkalarını anlamak için kitapları anlamaya çalışan biri
Ankara
Ankara
12 okur puanı
Ekim 2019 tarihinde katıldı
Bebekliğinden beri elinde büyüyen, her bakımdan merhamet dolu, eve her gelişinde onu kapıda karşılayan, neredeyse hiç konuşulmasa bile aklindan geçeni anlayabildiği O-Tama eksikti. Adam pencere başına oturup göletin manzarasını seyreti. Caddeden geçenleri izledi. Gölet yüzeyinde sıçrayan bir süs sazamı vardi. Az önce geçen Batali hanımin şapkasına bir kuş yapıştırılmıştı. Bunları her görüşünde içinden, "O-Tama, şuna bak," demek geliyordu, Ama dese bile duyan olmayacaktı. Eksiklik, iste tam olarak
buydu.
Okur Takip Önerileri
Çilesini içine attıkça kendini daha da yalnız, daha da güvensiz hissediyordu. O nedenle kedisi Lili'ye daha beter bağlanmıștı. Doğrusu kimseye anlatamadığı bu kimsesizligi anlayan tek kiși vardi: O anlayışlı, teselli eden bakışı Lili'nin elem dolu gözlerinde görmüștü sadece.
Eve her girdiğimde çantanı antrede
bir sandalyenin üstünde gördüğümde, senin evde olduğunu anlar, rahatlardım.
Artık, çantan hep orada ama sen yoksun.
García Márquez yazmıştı: "Sevdiğimiz insanlar bütün eşyalarıyla birlikte ölmeli."
Sen gitmeden önce mutlu muydum? Büyük bir acıdan sonra insanın daha once her șey hep çok iyiydi diye düşünme eğilimi vardr. Her șey hep çok iyi değildi, daha iyiydi sadece.
Ama gerek düşünce gerekse ilham boşluğa gerek duyar. Üstelik
Almancada *mutluluk" (Glück) kelimesi "boşluk"tan (Lücke) gelir. Bu kelime Ortaçağ Almancasında henüz gelücke şeklindeydi. Yani boșluğun olumsuzluğuna yer vermeyen bir toplum mutluluk içermeyen bir toplum olacaktır. Görme alanında boşluk
bırakmayan aşk pornografidir. Bilgide boşluk bırakmayan düşünme ise bozularak hesaplamaya dönüşür.
Ama ben onlardan korkuyordum ve onlar beni sevdikçe ben daha da korkuyordum. Hepsinden kaçmak istiyordum.
