Merve Cura
@BaykushMc
Pişman olmak için geçti ve yaşamak için sevmekti hakikât.
Türk Dili ve Edebiyatı Lisans/Pedagojik Formasyon
Akşehir/Çumra/Aksaray
16 Aralık 1996
412 okur puanı
Aralık 2019 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Zaman yaşadığımız tüm anı kapsadığı için bütünseldir. Yaşamın bir çok alanında farklılıklar söz konusudur. Zaman bu farklılıkların da üstündedir çünkü zaman hariç diğer tüm şeylere zaman ayırırız. Zamanı iyi zaman ve kötü zaman diye bölmek de mümkün değildir. Çünkü iyi ve kötüyü de kapsar zaman. Sadece değerlendirmek mümkündür biz de bunu kaliteli zaman diye adlandırırız. Zamanı boşluktan alabilir miyiz ya da boş şeylerden? İnsanın düşünce gücüyle saat eş zamanlı çalışır. Düşündükçe zaman değerlenir, zaman değerlendikçe işlevsellik başlar. İnsanın temel ihtiyaçlarını karşıladığı zamana ihtiyaç eksenli zaman diyorum ben, onun dışında kalan tüm saatler kendini onu yaşayan sahibine bırakır. Bu yüzden zaman kişiye özeldir, bu da zamanı sahibine ait yapar. İnsan kendine ait yaşam ve düşünce alanında ne kadar aktifse zaman o kadar değerlidir. İnsan ne kadar pasifse ve düşünmüyorsa zaman sahipsiz kalır ve boşuna akar. Zamanı değerlendirmenin yolu ona sahip çıkmak ve onu koruma altına almaktır. Bu da boş zamanı daha kullanılabilir hâle getirmekle mümkün olur.
Bir gün öyle bir güzellikte olur ki bin yıl bile paha biçilmez. Bin yıl öyle bir boşlukta olur ki bir gün dahi paha biçilmez. Bu da insan yaşamıdır. Öyle bir insan gelir ki ses olur. Öyle insanlar geçer ki çığlık bile atsalar kulakların sağır olur. İnsan hata payına sahiptir, yanılgı üzerine yaşam kurar; bu da yanılsamadır yani görünen kısımdır bu. Bir de görünmeyene aittir insan; duygularıyla, yaşama kattıklarıyla, yaşamdan kopardıklarıyla, kızgınlıklarıyla ve en önemlisi sevgisiyle. İnsana katılacak olan tek şeydir sevgi. İnsanı büyütür, yaşatır ve eğitir. Yaşamda ölmeyen, varlığını sürdüren tek şey sevgidir. Ne mutlu ki ona sahip ve yaşatıyorsan, ne kötü ki sahip değil ve öldürüyorsan.🦉
Güçlü olmak istiyorum güçlü görünmek değil. Mutlu olmak istiyorum, mutlu görünmek değil. İyi olmak istiyorum iyi görünmek değil... Ne çok görüntüyle alâkalı her şey, görünene ait sanki yaşam. Hâlbuki görünmeyenin elinden akıyor zaman. Görünmeyenden alıyoruz tüm varlığımızı, yaratılışımızı.
Görünmek adına her şeye bürünüyoruz ve eziyoruz ayaklarımızın ve gururumuzun altında her şeyi. İnsan olmak adına insan olmaktan çıkıp var ediyoruz kendimizi. Güzel dışında hiçbir şeye yaşam hakkı tanımıyoruz. Güzellik de belli bir kesimce kısıtlanmış alana hitap ediyor. Herkesin güzel bulduğu şeyi sahipleniyoruz ruhsuzca. Samimiyet, merhamet ve değer yargılarını değersizleştiriyoruz sahip olmadığımız için.
Şöyle düşünüyorum da ben ötekileştirdiğiniz o kişiyim. Kimseyi kendi düşüncelerimin altında ezmeye çalışmadım. Kendi güzelliğimi kimsenin önünde bulmadım; gördüğüm her şey daha güzeldi benim için. Daha güçlü hissetmek için kimseyi de ezmedim. Ego savaşım bir başkasının yıkımı olmadı. Çocukluğumdaki gibi kalmayı istedim hep. Öylesine olduğum gibi, içimden geldiğince, çaba sarf etmemiş çocuk kalbimle. Neden iyi şeyler terkediliyor hep, neden olduğuna sahip çıkmadan olacağının peşine düşüyor insan.
Kavgam bitmedi, bitmeyecek hatta kendimle bile. Evrildiğim her şeye, herkese karşı çocuk yanım savaşta olacak. Ne zaman kendimden gitsem yine kendime doğru kosacağım. Çocuk adımlarımla, çocuk şarkılarımla, çocukken sevdiklerimle. Şimdi nasılım bir yanım hâlâ o günlerimden kalma, bir yanım büyüyor bir yanım eksik ve o çocuktan eksilmiş...🦉✍🏻
Okur Takip Önerileri
Ben benim yapamadıklarımı yapan insanları hiç kıskanmadım aksine benim için hep örnek oldular. Cesaretlerine hayrandım, kararlarına hayrandım ve dahi güçlü oluşlarına. En mühim şey danışmaktı benim için, neyi nasıl yaptıklarıydı. Bana yol gösterecek olanları izledim ve izleyecegim daima. Bu benim varlığımdan bir şey eksiltmez, benim yabancı olduklarımı ve alışkanlıklarımı değiştirir. İnsanın hayatında değerli bir şeydir ki bir ayna bekler seni yolda. Yolunda seni bekleyen her türlü şeyi yansıtır, aydınlatır en parlak olanından. Bir Güneş gibi sana açar bir güneş gibi seni aydınlatır. Tıpkı bir Güneş gibi evrenseldir ve evrendendir.
Bir gün siz de yok olacaksanız sevmeyin beni... Bir film daha nasıl anlatabilir ki yalnızlığı ya da sevgisizliğin insanı dönüştürdüğü yüzünü. Kaçımız hayalini kuruyor kaçımız kimin peşinde umut kırıntılarını arıyor. İçinde barındırmadıkları kaç duyguyla daha yüzleşeceğiz. Kaç duygumuzla birlikte daha ne kadar yalnız kalacağız. Evet sonu olmayan bir film bu, bu da başından belli. Hangi duygunun eşiğine gelsem yanımda biri oluyor hangi duyguyu yitirsem o da bitiyor. Sevmek meselesi mi bu insan olmak mı yahut sahip olmadıklarımız mı? Belki de insana en büyük ceza insan olmaktır belki de yaşamın trajedisi de budur işte: SANA BENZEYEN AMA SENİN YIKIMIN OLAN BİR BEN...
Yeryüzünde dolanan bir ayna idi ayaklarım. Nereye bastımsa yansımasını gördüm rüyaların. Meğer ki alemde iyilikten alâ güzellik kötülükten alâ çirkinlik yokmuş. Dönmekte acele etmeyen dünyada acele ile dönen bir Adem'dim ben. Dünya milyar yıldır akışındayken ben üç günlük ömrümün telaşındayım. Sevginin inceliğinde elendi ruhum, bedenim perde aralığında yorgun. Bir hediye ile verilmiş dost, insana nasip olmayan bir sevgi, bilgide yoğrulmuş bir hoca ve düşünen bir akıl düşmüş hisseme. Benim dünyadan nasibim böyleyken, ahireti merak ederim var mı yolum...🦉
24.03.2024
Sıyırdım kendimi öylesine verilmiş sözlerden, öylesine kurulmuş cümlelerden. Öyle bir varlık ile inşa olmuş ki ruhumun sınırları bile, hangi inançsız bedenin sözüne inanır ki yemin etse bile. Zaman yok mekân canımdan öte bir yerde, kelime tutmuş kendini, mürekkep kanıyor. Sözler göklerden ağlıyor yalan bir tehditle. Dost aynasında doğuyor Güneş bir tek, Ay Güneş'in etrafında yek. Gözlerimin perdesinde bir keder kendini ele veriyor, kaderim görülmemiş bir sabırla direniyor. Ne çaresizim, ne varlıksızım ne de uzağım ateşin gölgesinden. Gün bitmez benim için; dünde, bugünde, yarında umudum için. Kıvranırım aklımın sınırlarında, çıkamam bilmem ne için. Gönül aklı geçemez, sınır edep için. Ama durmaz da yerinde vuslat yakındır, ey nefis sakın kendini zamaneden bir nefes al ve dur. ✍🏻
MC.🦉
Bir çocuğun gözlerine baktığında bile dinmeyecek acılar yaşıyor insanlar... Ağızlarından çıkan herhangi bir sözün ok olabileceğinden habersiz savuruyorlar sözlerini. Dedem Korkuttan duydum: Oğul söz var bal gibidir can yapar, söz vardır ok gibidir can yakar. Yaktılarımızdan habersiz, benliğin dipsiz kuyusunda, çirkinlikle... Yeni bir tür çıktı sahi insan görünümünde ama merhameti alınmış, insan görünümünde kalpleri sökülmüş, insan görünümünde sevgiden habersiz. İnsanın kıyımında yine başka bir insan var. Öyle ki yaraları saran da insan yara olan da insan. Bir gün rüyamda işitmiştim. Yara olanın değil yara alanın gönlünü al diye. Sahi göründüğü gibi kimi bulacağız şimdi.✍🏻
İnsanın hayatında o söylüyorsa bir bildiği vardır diyen kimseler olmalı. Benim hayatımda kim varsa ben böyle düşünmek istiyorum. Bir başkasının yerine karar vermek yerine o yapmışsa bir bildiği vardır demek daha doğru geliyor. Hayat bir zaman çizelgesi üzerinde işlemiyor görünenin aksine, ömür üzerinde işliyor. Hayatta varlık kattığın kadar nefes alabiliyorsun hayattan aldıkların kadar da nefesin kesiliyor. Nasıl olursa olsun bir davan yoksa belli belirsiz akıyor yaşam. Ama inanıp tutunduğun o şey seni sen yapıyor. Seni yaşamda görünür yapıyor. Diğer türlü sadece yer kaplıyorsun kocaman bir boşluk.✍🏻
Yazılar insanların tecrübesinden ortaya çıkar. Başkaları bu yazıları okuyunca aynı duyguları paylaşmayabilir. Paylaşanlar da vardır ve bu paylaştıkları şey insanî duygulardır. O yüzden bir şeyler okuyunca insanlar hemen değişmeyecektir. Fakat yavaş yavaş başkalarının yaşadıklarına şahit olmayı öğretecektir yazılar. Ve bir gün yalnızlığı, bir gün sevgiyi, bir gün kaybetmeyi öğrenecektir insan, sonradan kendi tecrübesi olacak olan yazılarla.
Bana göre idealist olmalı insan. Nereye bakarsam bakayım etraf ne istediğini bilmeyen insanlarla dolu. Hayat şartları olumlu veya olumsuz olabilir. Bu çoğu zaman çıktığımız yoldan geri de çevirebilir bizi. Ama o yola çıkarken kararsızlık içinde olmak o yolda başımıza gelecek her türlü şeyden daha tehlikelidir. Evet, evet yolda başımıza gelecek olumsuz olaylardan bile daha tehlikelidir kararsızlık.
İnanç, sevgi ve adalet insanlığın temelidir. Bunlardan herhangi biri eksik olduğunda insanlık da eksilmiş olur. Toplumun ahlâkî değerlerinin sağlam temeller üzerine bina edilebilmesi bu değerlerle mümkündür. Maalesef bu değerlerden birçoğu insanlık için anlamını kaybetmiş durumda. Kim adaletini her daim sorgulamazsa adaletinden şüphe ederim. Kim inancını sorgulamazsa inancından şüphe ederim. Dahi kim sevgisini sorgulamazsa o sevgiden de şüphe ederim!
Dünyanın binbir türlü hâli var. Binbir insan var ama yaşamlar hissiz. Kimin gözlerine baksam yaşam solmuş, kimin kalbini dinlesem atmıyor sanki.🦉