PARHELİ KRİSTALLERİ
@BbeyazKugu
Birinin İnsanlardaki iyiye inanma nedeni ol
7 Eylül
376 okur puanı
Mart 2022 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Ölüm belki de bir memlekettir.
Hayat yine o ağır ve aktığı belli olmayan görünümdeydi. Bozuk bir saat gibi konuşuyordu
Hayatta her vakayı, her hadiseyi, boş günler hazırlar. Bomboş gibi gelen, hiç manasız gibi gözüken.. bir arkadaşa merhaba deyip sınavla biten o boş günlerimiz..
Okur Takip Önerileri
Bırakın beni ey hakikatler! Yürümek istiyorum. Cennetlerin olduğu yer doğru. Ne açıkları, ne açları, ne beni kızına münasip gören zengin tüccarı, hiçbir şeyi düşünmeyeceğim.
Bu kızın gözleri tehlikeli diye düşünmüş olmalıydım
Bu gözleri unutmak istiyordum
Yarım kalmış , gerçekleştirilememiş hayallerimin hüznünü yaşıyordum .
"Bir insan -özellikle benim gibi bir insan- ne zaman yazmaya başlar? Daha doğrusu, ne zaman onun için, yaşadıkları, hissettikleri, düşündükleri artık ifade etmekten kaçınamayacağı bir yoğunluğa ulaşır?"
Bu ülke, soruların yanlış sorulması yüzünden batıyor.
Belki bir çekmecenin uzak bir köşesinde kalmış silik bir yazıyı taşıyan soluk bir kağıttı.
Neden bazı insanlar, bazı şeyleri hiç bilmiyorlar? Duysalar, dinleseler, hatta karşılarında görseler bile bilmiyorlar.
Sayfa 30Kitabı okudu
Bu yalnızlık denilen bela olmasaydı, insanların çoğu evlenmezdi
Ömür Hanım
Her şeyi iyi yanından görmeyi kim öğretti bize? Acıyı görmeyen insan, umutsuzluğu yaşamayan, iliklerine dek kederin işleyip yaralamadığı bir insan, mutluluktan, umuttan, sevinçten ne anlar? Göğü görmeden, denizi görmeden maviyi anlamaya benzemez mi bu? Bir güz düşünün ki Ömür hanım, ilkyazı olmamış, yazı yaşanmamış, böyle bir güzün hüznü hüzün müdür? Başlamanın bir anlamı varsa bitişi göze almak, bitişin bir anlamı varsa başlangıcı olmak değil midir? Yaşamı düz bir çizgide tutmak tükenmektir. Yaşamak zorunda olduğumuz şunca yılı aykırı uçlar arasında gezdirip geçirmedikçe, alışkanlıkların
sınırlarını aşmadıkça zaman zaman, yaşamak nasıl yenilik
olur tükenmek değil de?
Yağmur yağıyor Ömür hanım…gökten değil, yüreğimin boşluğundan ömrümün ıssız toprağına…Ve ben sonsuz bir düzlükte bir küçücük, bir silik nokta gibi eriyip gidiyorum. Seslensem kim duyar sesimi yalnızlıklar katından?
Beni cam kırıklarıyla hatırlasın insanlar
Yoruldum bulutları kirpiklerimde taşımaktan
Ah sevgili dostlar
Tanrı bizi yararsız kitaplara değer verenlerden korusun
