Bu insanlar dünyada nasıl yaşamak gerekiyorsa öyle yaşıyorlar, vazifelerini yapıyorlar, hayata bir şey ilave ediyorlardı. Ben neydim? Ruhum, bır ağaç kurdu gibi beni kemirmekten başka ne yapıyordu?
Ona hakikaten dargın değildim; asla kızmıyordum. Sadece üzgündüm. “Bunun böyle olmaması lazımdı” diyordum . Demek ki beni bir türlü sevemiyordu. Hakkı vardı. Beni hayatımda hiç, hiç kimse sevmemişti.