96 syf.
·
Puan vermedi
Okur Takip Önerileri
Yani insan ıstırap çekince Shakespeare mi olur?
İronik ama ben ıstırap çekiyorum ve Shakespeare de olmuyorum.
Sayfa 431Kitabı okudu
“Bütün çabam kimseye muhtaç olmadan yaşamak. Bütün umudum kendimde.”
Bütün dünya ölüme düşer kapattığımda gözlerimi;
Açarım gözkapaklarımı ve doğar her şey yeniden.
Sanıyorum kafamdan uydurdum seni.
Yıldızlar vals yaparlar, kırmızı ve mavi,
Ve keyfi bir siyahlık dörtnal peşinden:
Bütün dünya ölüme düşer kapattığımda gözlerimi.
Düşledim büyüyle beni yatağa çektiğini
Ve çılgınca öptüğünü, delice şarkı
"O kadar güzelsin ki
Kendin de bilmiyorsun
Ölüm düşüncesini koparıp almalı senden
Asıl vurulan benim, sen boşuna ölüyorsun."
Ölebilirim bu genç yaşımda,
En güzel şiirlerimi söylemeden götürebilirim.
Şimdi kavakyelleri esiyorken başımda,
Sevgilim,
Seni bir akşam-üstü düşündürebilirim.
Korkuyorum.Neden mi ? Tam anlamıyla yaşanmamış bir hayattan.
zamanını ya okuyarak ya sigarasını içerken pencereden dışarı bakarak... geçiriyordu.
Onunla ilgili her şey, ben farkında olmasam da olağanüstü bir şekilde aklımda kalıyordu
Siz erkekler böyle düşünürsünüz: Kendinize özgürlük tanıdınız, kadını ise kuleye tıkmak niyetindesiniz. Kendinize gelince her şeye izin verirsiniz.
Fakat tanrım, ben herkesle elimden geldiğince derinlemesine konuşmak istiyorum. Açık bir arazide uyuyabilmek, Batı'ya seyahat edebilmek, geceleri özgürce yürüyebilmek istiyorum
Ve elinden geleni yeterince yapmadığın korkusunu duyarsın. Kendi önüne engeller koyup bileğini burksan da burkmasan da onların üzerinden atlamayı sürdürecek güce sahip misin merak edersin. Yine aynı nakarat, on sekiz yılda elinde ne var