Yani insan ıstırap çekince Shakespeare mi olur?
İronik ama ben ıstırap çekiyorum ve Shakespeare de olmuyorum.
Sayfa 431Kitabı okudu
“Bütün çabam kimseye muhtaç olmadan yaşamak. Bütün umudum kendimde.”
Ölebilirim bu genç yaşımda,
En güzel şiirlerimi söylemeden götürebilirim.
Şimdi kavakyelleri esiyorken başımda,
Sevgilim,
Seni bir akşam-üstü düşündürebilirim.
Okur Takip Önerileri
Korkuyorum.Neden mi ? Tam anlamıyla yaşanmamış bir hayattan.
zamanını ya okuyarak ya sigarasını içerken pencereden dışarı bakarak... geçiriyordu.
Onunla ilgili her şey, ben farkında olmasam da olağanüstü bir şekilde aklımda kalıyordu
Siz erkekler böyle düşünürsünüz: Kendinize özgürlük tanıdınız, kadını ise kuleye tıkmak niyetindesiniz. Kendinize gelince her şeye izin verirsiniz.
Fakat tanrım, ben herkesle elimden geldiğince derinlemesine konuşmak istiyorum. Açık bir arazide uyuyabilmek, Batı'ya seyahat edebilmek, geceleri özgürce yürüyebilmek istiyorum
Ve elinden geleni yeterince yapmadığın korkusunu duyarsın. Kendi önüne engeller koyup bileğini burksan da burkmasan da onların üzerinden atlamayı sürdürecek güce sahip misin merak edersin. Yine aynı nakarat, on sekiz yılda elinde ne var
Kendi sınırların seni çarmıha geriyor
Benim hayatımın amacı ne
ve onunla ne halt edeceğim?
Bilmiyorum ve korkuyorum.
Asla istediğim bütün kitapları okuyamayacağım; olmak istediğim bütün insanlar olamayacağım ve yaşamak istediğim bütün hayatları yaşayamayacağım
“Evet, körkütük sana âşıktım; hâlâ da öyleyim. Daha önce hiç kimse içimde böylesine şiddetli bir fiziksel coşku yaratmamıştı. Seni yüreğimden koparıp attım çünkü gelip geçici bir gönül eğlencesi olmaya katlanamazdım. Bedenimi ellerine teslim etmeden önce, fikirlerimi, zihnimi, hayallerimi teslim edebilmeliyim. Oysa senin bunlardan hiçbirini alacağın yok.”
Oysa hayatımın en parlak günlerini yaşıyor olmam gerekirdi
Hem çekip gitmek isteyip de hem de hiçbir yere gitmek istememek berbat bir şey.
"Şu andan başka hiçbir şey gerçek değil ama ben yüzyılların ağırlığı altında boğulduğumu hissediyorum."