Kitap incelemeyi pek becermem, birisi de bunu okuyacağını da sanmam ama bitirdikten sonra düşündüklerimi yinede yazasım var
İlk olarak bu kitaba şöyle başladım; bir okur demişki Martin Eden, Dorian Gray den daha iyimiş.
İkna olmak istedim ama yinede favorim Dorian Gray.
Bir ressam Dorian Gray sever, bir yazar yada kitapsever Martin Edeni sever diye düşünüyorum
İkisini de sevdim sonuçta.
Martin sıfırdan başlayarak yazarlığa adım attı. Çok sevdiği Ruth için.
Peki Ruthun bu süreçteki davranışı var ya… bişey demiyorum :)
Herşeye rağmen Martin hiç değişmedi ve bu özellik, gerçek bir sanatçı ruhunun göstergesidir.
Nolursa olsun bir sanatçı/yazar eski günlerini hiç unutmamalı ve hiç kibirli olmamalı.
Öyle bir yansıma olma ihtimali olsa bile, kendini bilmeli.
Martin hep hislerine güvenen birisiydi, aklı aşırı çalışkan. Gayreti takdiri şayan ama nereye kadar takdiri şayan?
Mutlaka bu kitabı okurken bir kaç şarkı çalsın. Öyle yaptım ve artık o şarkılar Martin Edeni hatırlatacak
Misal Evgeny Grinko Serenade
Son bölümde Quartet No. 3 çalsın :))
