Delikanlı,çölde yol alırken yüreğini dinlemeyi sürdürdü. Onun kurnazlıklarını, onun hilelerini öğrendi ve sonunda onu olduğu gibi kabul etti. Bunun üzerine korkmayı bıraktı, geri dönme istediğini geride bıraktı, çünkü bir akşam yüreği ona mutlu olduğunu söylemişti. "Biraz şikayet edecek olursam," diyordu yüreği, "bu yalnızca benim bir insan yüreği olmamdandır ve insanların yürekleri böyle olur. Ulaşmaya layık olmadıklarını ya da ulaşamayacaklarını sandıkları için en büyük düşlerini gerçekleştirmekten korkarlar. Dirilmemek üzere sona ermiş aşklar, olağanüstü olabilecek ama olamayan anlar, keşfedilmesi gereken ama sonsuza dek kumların altında kalan hazineler daha aklımıza gelir gelmez bizler, yürekler hemen ölürüz. Çünkü böyle bir durumla karşılaşınca ölümcül acılar çekeriz."
DÜŞLERİN PEŞİNDE OLDUĞU SÜRECE HİÇ BİR YÜREK KESİNLIKLE ACI ÇEKMEZ.
Yeryüzünde Her insanın kendisini bekleyen bir hazinesi vardır.
Eğitmen, yüzünde sıcacık bir gülümsemeyle bana baktı. "Bu çok normal bir tepki, alışık olmadığın bir şey yapıyorsun," dedi önce. Sonra da "Ama bazen zihnine komik gelen bir şey bedenine iyi gelebilir, dilersen bir şans daha ver," dedi.