Geleceğe ya da geçmişe, düşüncenin özgür olduğu, insanların birbirlerinden farklı oldukları ve yapayalnız yaşamadıkları bir zamana; gerçeğin var olduğu ve yapılanın yok edilemeyeceği bir zamana..
Bazen böyle olur, siz kendiniz bile fark etmeden birini bırakıverirsiniz.O da sizin gibi bunu anlamaz ve gittiğiniz her yere yanınızda gelmeyi sürdürür. Hayatınızın ışık kaynağından karanlık gölgesine dönüşür.
“Güzel şeyler düşünmeme rağmen
Durmadan ağlamak geliyor içimden “ der Oktay Rifat, saksılar şiirinde. Hüzün böyle bir şeydir. Sebep aramaz, o her çatlaktan sızabilen, serin, durgun ve boynu bükük bir histir.