Düşünce ve sözlerin değiştiği zaman aklında olup bitenler arasında bir bağ vardır. Yeni birisi, özlenen eskiler ya da pişmanlıklar gibi... Kelimelerimin kimseye faydası yok. Montaigne ne güzel söylemiş " Kendimden başka amacım yok." derken... Kimseye faydalı olmak gibi bir niyetim yok. Öncelikle müsade ile kendimi tanımak istiyorum. Çocukluğumun ilk kitabı... Alice bana binevi hayal kurmayı öğreten kahraman. Alice' nin yaşadıklarını hayal dünyam yeni yeni idrak ediyor ki bu sadece bir sebep bile olsa geliştiğimi gösteriyor. Kurulan diyalog, hayvan ile insan sohbeti insanlara doğa ve hayvan sevgisini aşılıyor. Orman ile ilham bulan yazar büyümenin en iyi örneklemesini yalnızlık ile tamamlamış, korkunun insan için gelişme olduğunu belirtmiştir. Çeşitli hikaye birleşimi ile bir çok çocuğun hayal dünyasını zenginleştirip, şimdiye bir temel kazandırıp bir amaç uğruna çabalamasını sağlamıştır. Eğer küçükken hayal kurmasını bilmeseydim şuan bir amacım olmazdı ya da çabalamak için bir sebep bulamazdım. Küçükken başlıyor hayal dünya serüveni. Sekiz yaşında okuyup hayal kurmayı öğrenen ben şimdi bir amaç uğruna çaba sarfediyorum. Bu kitap ilklerim arasında. İlk aşk, ilk yazı, ilk arkadaş, ilk düşünce, ilk kitap gibi...
Gelişen hayallerim için yazara teşekkür ediyorum. Temelimde yatan bu kitap şimdi bana ıssız yolda yanan sokak lambası oldu. Hala hayal kurabiliyorum demek oluyor ki okumak dışında çok şeye emek vermişim. Anlamak, yazarın sakladığı duyguları hissetmek bunlardan sadece bir kaçı.
Huzurlu okumalar...
