Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.38
Güney
Güney
@DX3906
Ankara
1976
69 okur puanı
Kasım 2017 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Analitik bir veri olarak internetinin yarıya yakınının pornografi olduğu günümüzde düşüncelerin kaydadeğer bir kısmının belden aşağı olduğu aşikar. Yazarın bunu da kaleme almasını ben rahatsızlık verici bulmadım. En az Dopler kadar dobra ve samimi olmuş hatta.
Kitap keyifliydi..komik, düşündürücü ve bazen de hüzünlüydü. Kapitalizmin ustalıkla manüple ettiği şehirli hayatlarını kaleme alışı, örnekleri ve basit dili hoşuma gitti. Trafikte küfrediyoruz, tartışınca küfrediyoruz, düşünüp dellendiğimiz her an içimizden küfrediyoruz ama bir yazarın küfürlü ifadeleri utanç verici olabiliyor. İnsan böyle birşey ve yazarın istediği şey ise kendimizle yüzleşmemiz..
Sahip olmak, tüketmek, göstermek, inançlarla dünyayı metalaştırmak, insanları popolar ve penislerle nesneleştirmek... Şöyle bir bakınca ne kadar aciz ve zayıfız. Bakmak açısından güzeldi.
Ve menzilin dışına çıkmak ne büyük bir mesele!. Bu yüzden sonu daha güzel bitemezdi.
Kitapla ilgili yapılan inceleme yazılarının çoğunu okuduktan sonra ben de yazmak istedim..
Yabancı olan Meursault mu yoksa onun gibi olmayan diğer herkes mi? İkiyüzlülükten uzak kalmayı istemek anti-sosyalik midir? Ana odaklanmak, anlamsız üzüntülerin esiri olmamak yaşamı umursamamak mıdır? Hayatın son anında bile tanrıya olan kayıtsızlığını sürdüren Mersault'un sebebi hayata kayıtlı olması değil midir? "Herkesin bildiği gibi, hayat yaşamaya değmez" derken aslında kendi hayatını değerli bulup, başka herkesi de hayatlarına yabancı ilan ediyor olabilir mi? Kitabı okurken bu gibi sorular insanın aklından geçiyor (en azından benim geçti) ve kayıtsızlığın ağırlığını fazlasıyla hissediyorsunuz..
Son dönemlerde kapitalizmin ekololojik boyutlarıyla ilgili okumalar yapmıştım. İnsandan ziyade dünyaya olan maliyeti üzerine yazılmış kitaplardı. O korkunç canavarını ilk defa eli ayağı bağlı bir masummuş gibi hisettim bu kitabı okurken.
Şöyle bir düşünün. 8 milyarız ve mükemmel sosyal medya araçlarımız var. Kim ne yapıyor, ne yiyor, ne
Okur Takip Önerileri
Entellektüel seviyesi yüksek bir yazar arıyorsanız tebrikler en iyilerinden birini buldunuz ve en iyi kitabını da buldunuz.
Lem'in Solaris'i çok bilinmesine karşın bilim kurgu tasviri açısından Yenilmez ve Yıldızlardan Dönüş kitaplarını daha çok beğenirim. Bunları okuduğunuz zaman Lem'in muazzam teknik bilgisi ve hayal gücü zenginliğini hemen fark edersiniz. Bu kitabı "Yıldız Güncesi" ve Ölümlü Makineler'i bilim kurguyu felsefeyle harmanlarken absürtlükle sınır tanımaz..
Gerçekten müthiş bir yazar ve müthiş bir kitap.
Bu kitabı okumayı düşünen kişinin muhtemelen en çok merak ettiği soruya "kitap sadece ABD borsasıyla mı ilgili?" yanıt vererek başlamak istiyorum. Cevabı evet ve hayır. Evet çünkü okuduğunuzda yatırım yapılacak en akıllıca şeyin ABD finans sektöründe işlem gören bir borsa hisse endeks fonu olduğunu görüyorsunuz. Hayır çünkü yazarın önerileri duygusal değil, matematik üzerine yani oldukça evrensel. Spekülatif getiriler peşinde ömrünüzü borsada tüketmeyin diyor. Yatırım danışmanlarına fazlaca kulak asmayın, mümkünse onlara para ödemeyin. Uzun vadeli fon yatırımcısı olarak, bileşik getiriye odaklanın. Vergi yükü yüksek (özellikle aktif yönetilenler) ve yıllık yönetim maliyeti yüksek fonlardan uzak durun diyor. Fon maliyetlerinin sinsiliği ve devasa yıkıcılığı bu kitaptan öğrendiğim en kıymetli şey olmasına karşın çok düşük maliyetli bir pasif endeks fonu örneği maalesef Türkiye'de yok. ABD piyasalarına dalıp bir Vanguard sp500 TIF/ETF almanız gerekiyor. Kitabımızın çok saygın yazarının oluşturduğu fonlar yani.. Ahh şu kapitalizm :)
Ütopya
Şu anda yoksulluğun hiç olmadığı, eşitlikçi bir dünya hayal edin. Burada yaşayan tüm insanlar temel bir gelire sahip ve bunun için çalışmak zorunda değiller. Çalışmayı isteyenlerin büyük kısmı ise büyük paralar kazanmak yerine anlamlı işler peşinde koşuyor. Mesela Facebook gibi bir reklam/tüketim odaklı firmada yıllık $150K kazanmak yerine iklim/ekoloji değişimlerini analiz eden bir ekibin yıllık $50K kazanan bir üyesi olmayı tercih ediyorlar. Beyaz yakalı kıyafetler giyme şansları varken belediye işçisi olarak çöp topluyorlar ve kimseler bu belediye görevlisine alt seviye bir iş yapıyor gözüyle bakmıyor. Çünkü çalışanlar kendilerini öyle görmüyorlar. Anlamlar ve mutluluklar dünyayı burası. Ekonomi bile mutlulukla ölçülüyor..
Bu manzara nasıl iyi mi? Cevabınız hayır değil ise veya iyi tabi de hiç ayağı yere basmıyor ise bu kitap sizde fazla bir şey uyandırmayabilir. Evet ise okuyunuz ve hayal kurmaya devam ediniz.
Ağaçların kendilerine musallat olan böceklerle başa çıkmak için kullandığı bir yöntem var. Böceklerin üreme hormonlarını sentezleyerek onları aşırı hormonal bir vaziyete sokmak ve birkaç döngü sonrasında ise genetik olarak kısır hale gelmelerini sağlamak.
Düşmanını bertaraf etmenin en etik şekli bu olsa gerek. Fiziksel acı çektirmeden zaman içinde popülasyonlarını dengelemek ve nihayetinde onlardan kurtulmak. Muazzam bir zeka ve yetenek işi..Kurgu değil, gerçek..
Etrafınızdaki ağaçlara daha farklı bir gözle bakmak ister misiniz? Artık bakmalıyız belki de..Birkaç türde insan dişilik hormonu bulunmuş. Kibrimize ve akılsızlığımıza ne kadar daha sabredebilecekler dersiniz?
Beni en çok etkileyen ve düşüncelere sürükleyen kitaplardan biriydi. Sadece ağaçların zekası ve onlarla olan akrabalık boyutumuzu keşfetmekten değil, yazarın bunu müthiş bir kalem ve derinlikle anlatmasından da etkilendim. Bir ağacın gözünden insanı görmek başka bir şeydi...
Hayata tutunmak, aklı ve sevgiyi yüceltmek, hissetmek..Yücelikten uzak ayağımızı bastığımız şeyin bir parçası olduğumuzu hissetmek, istemek.. Eğer sizin için de böyleyse bu kitabı okuyunuz...
Küçüldükçe büyüyen ekonomi
Descartes'ın "düşünüyorum öyleyse varım"ından "hissediyorum öyleyse varız"a dönüşümünün kitabı bu aksi halde yok oluşun bir manifestosu. Kıyamet kapıdan bize bakıyor, hatta adımını içeri çoktan attı bile. Bu kitabın ne anlama geldiğini daha iyi kavrayabilmek için öncesinde günümüzün dünyasına bir bakış atmak
Fred Hoyle, bir bilim insanı olarak, politikacılardan çok çekmiş olmalı. Romanı da fırsat bilerek defalarca yüklenmiş onlara. Haklı da bulmuyor değilim hani. Dünyayı 150+ IQ ya sahip bilim insanlarının yönetmesini tercih ederdim şahsen..
Kitaba gelirsek sadece "eh işte" diyebileceğim. 50 yıl öncesi için çok iyi bir bilim kurgu denemesiydi muhtemelen ancak şu an için aynısını diyemeyeceğim. Bulut fikri haricinde etkileyeci bir yanı yoktu.
Yorumcu kendisini Asimov'la kıyaslamış. Asimov'un karakterlerine daha fazla bağlanırsınız, hayal gücü daha kapsamlı, tariflerinde de daha fazla derinlik vardır. Hoyle o kadar uzağa yapamıyor yani..Temel düzeyde jeodezi, biraz atmosfer bilimi ve ac/dc ile kurguya bilim eklemiş. Bu arada ac/dc nedir yav? Onun savaşı kitaptan 60 yıl önce başladı neredeyse.
Bir fizikçi olarak bana pek etkileyici gelmedi belki size gelebilir bilemeyeceğim. Puanım orta..
Başka Bir Dünya
Harika bir kitaptı. Stefen Fry'ın Mitos'u ile başlayan Yunan mitolojisi okumalarım içinde beni en çok etkileyen bu oldu. Feminist bir yanı da vardı. Bir kadının gözünden başka bir kadın anlatılıyor. Bir anne, dişi bir aslan, Tygon'un kuyruğunu kendisinden isteyebilecek kadar cesur birisi üstelik. Olsun artık di mi...Erkekleri domuz, tanrıları da ruhsuz yaptık.
Trygon demişken kitabın en vurucu ifadesini yapar kendisi. En güçlü tanrıyı bile ateşleri içinde kavuracak olan gücünü Kirke'ye verir ve şunu söyler :
"Öyleyse çocuğum, başka bir dünya yap."
Zeus'a dahi meydan okuyabilecek, dünyayı şekillendirebilecek olan Kirke değişimi seçer. Kendi değişimini. Dünyayı değiştirmenin en yürekli halini yani.
Ve evet ölebilmeyi yine muazzam bir güç olarak görüyoruz bu kitapta. Tanrıların da üstünde bir güç. Koca Yunan mitolojisinde bunu görebilen ve seçen tek kahramana, Helios'un tanrıça kızı, Aiaia'nın cadısı Kirke'ye kadeh kaldırıyor ve aşkımı ilan ediyorum ona.
Tüm güzel şeyler vahşi ve özgürdür
Kitabı okurken aklıma Henry David Thoreau'nun "Tüm güzel şeyler vahşi ve özgürdür" sözü geldi. İlk gördüğümde ne kadar güzel demiştim. David Attenborough'u okuduğumda ise ne kadar doğru dedim.
Attenborough'u çoğumuz TV lerdeki meşhur doğa programlarından tanıyor olmalı. Ömrü boyunca, okyanuslar dahil, dünyadaki yaban hayatının büyük kısmını gezerek tecrübe edinmiş bir yapımcı. Gördüklerini, akademik çalışmalar ve yakın geleceğe dair vizyonuyla besleyerek harika bir kitap haline getirmiş. Sadece David Thoreau'yu haklı kılmıyor, geniş bir referans ile günümüzü tarifliyor ve geleceği nasıl kurtaracağımızı anlatıyor.
Bilinçli tüketici olalım, tüketirken ürettiğimiz karbon ayak izinin hesabına göre hareket edelim, "Gayri Safi Milli Hasıla (GSMH)" rakamı yerine "Sürdürülebilirlik İndeksi" ne odaklanarak yönetilim diyor. Yine ve yeniden karşımıza sürdürülebilirlik çıkıyor, sıradaki devrim, 21.yy görünen o ki en mühim meselesi. Şurası kesin ki şayet bu devrimi layıkıyla yapamazsak hayatta kalabilmeyi başaran az ve sefil durumdaki gelecek nesillerimizden bolca küfür yiyeceğiz.
Attenborough, sürdürülebilirliğin en güçlü araçlarının yaban hayatı ve biyoçeşitlilik olduğunu çok güzel örneklerle anlatıyor. Peter Singer'in Hayvan Özgürleşmesi kitabıyla beraber okuduğum en doğru düzgün, araştırmacı ruhlu ve aklı başında kitap diyebilirim. İyi yazılmış ve iyi çevrilmiş.
Kesinlikle okuyunuz.
Ahlakın Temeli
Yazar, tanrıya inanmayanın ahlaklı olamayacağı yönündeki dindar ve teist görüşünü çürümetmeye çalıyor. İki şekilde yapıyor bunu; seküler ahlakın zarar esaslı görüşünü ve din odaklı ahlakın "Hristiyanlık" çelişkileri ve yetersiziliğini örneklerle vurguluyor. Girişinde kullandığı, Dostoyevsky'nin ateistler için sarfettiği "Tanrı yoksa herşey mübahtır" sözünü, ilerleyen bölümlerde seküler ahlakı savunan ateist ve agnostiklerin kullandığı bir argümanla çarpıştırıyor "Tanrı varsa herşey mühabahtır". En acımasız canavarın bir fanatik inançlıdan çıkabileceğini söylüyor (bu konuda Eric Hofer'in tanrıyı yakışıksızca sevmek ifadesi hoşuma gider) Neyse ki inançlıların çoğunun ahlak yargılarının temelinde gizli seküler bakışın olduğunu ve hatta bunun inanmak için neden teşkil ettiğini savunuyor ki en ilginç bulduğum kısmı bu oldu. Kitap, önceden dindar olan bir ateistin sadece savunması değil biraz da tatlı hücumları şeklinde.
bakmayın ismine güzel bitiyor..
Açıkcası bu kitabın söylediği gibi bilim kurgu edebiyatının kült bir örneği olduğunu düşünmüyorum. Bende böyle bir izlenim uyandırmadı. Yazar, Vietnam savaşını bizzat yaşamış birisi olarak, daha ziyade savaşı anlatmış. Bilim kurgusunun temelini zamanın göreliliğine dayandırarak olayları kurgulanmış. Kitap kötü değil kesinlikle ancak yazarın fizikçi yönünün biraz daha ağır basmasını, bilimsel hayal gücünün biraz daha güçlü ve tutarlı olabilmesini dilerdim. Sonu güzel..Mutlu sonlara bayılırım :)
Eylemsizlik eylemi
Bu kitabı ve yanında sarı/turuncu textmarker kalemleri bir ayı aşkın bir süredir yanımda taşıdım..İfadelerin altını çizerek kitabın yarısını boyadım. Döndüm ve döndüm yeniden okudum. Hayatın anlamsızlığını zaten hissediyorum ancak bana benzeyen üstelik çok daha derinlere dalmış birisinin olduğunu görmek ilgimi daha da artırdı.
İçimizdeki kötülüğün dışa vurumunu ne engelleyebilir? İnançlı birisi için tanrı korkusu, agnostik için vicdan ve başka birisi için başka şey...Peki vicdan nedir, onu kim koymuştur oraya? Tanrıya inananla girdiğim sohbetler kaçınılmaz olarak buralara gider ve görürüm ki inanan akıl bir şekilde yol çıkarır ona. Cioran'ın eylemsizlik eylemi içimdeki vicdan savunmasını bitirdi. Herkes gibi kötülük dolu biriyim ancak eylemden -bütün kusurların anasından- tiksindiğimden hiç kimse için acı nedeni değilim.
Gerçekten bir arpa boyu ilerleyememiş insanlık. Kendisinin de bahsettiği gibi, binlerce yıl önce mağaralardan kurtulduk fakat batıl inaçlarımızı aynen muhafaza ettik. Tek fark onların tutsağıyken mimarları haline gelmemiz. Yaşadığımız bilinç patlaması işte bu kadar!
Evet benim de canım fena sıkılıyor. Çünkü bir inaç adına yaşayıp, bir inanç uğruna ölmeyeceğim, meşkalem yok. Bu yüzden tek başıma saatlerce bisiklet sürüyormuşum, zihnimi düşüncelerden kurtarmaya, acı çekerek..
Tarlaya nasıl gübre lazımsa, insana da çayır manzarası lazımdır.
Çayırlara zaten hep aşıktım da bataklıklara farklı bir gözle bakmamı sağladı bu kitap.
"Bir beldeyi kurtaran sadece orada yaşayan erdemli insanlar değil, etrafını çevreleyen ormanlar ve bataklıklardır aynı zamanda. Üzerinde yabani bir orman kök salarken altında da başka bir ormanın çürüdüğü topraklar, sadece mısır ve patetes yetiştirmeye değil, gelecek çağlar için şair ve filozoflar yetiştirmeye de elverişlidir." der Thoreau..
Neden filozofların çoğu çayırların, ormanların özgür olduğu zamanlara aittir hiç düşündünüz mü? İşte belki de bu yüzden. Thoreau, kıymet verebildiği tek edebiyat türü olan mitoloji için şunları der :
"Eski Dünya'nın toprakları tükenmeden, hayal gücü ve imgelemi yıkımdan etkilenmeden önce verdiği son mahsüldür, toprağın canlığını koruduğu yerlerde hasat hala devam eder"
Yabani insanların en yabani düşleri bile işte bu yüzden hakikidir Thoreau'ya göre..
ve neden yabanda bir başına yürüdüğünü şu cümle ile özetler :
"Güzel olan herşey yabani ve özgürdür"
